خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)حبيب الله نيك نژاد،روزنامه نگار و مترجم: نزديك به 33 سال است كه روزنامه نگاري در رشته ورزشي را دنبال مي‌كنم و تاكنون در چند موقعيت‌ استثنايي درباره مسايلي جدا از ورزش مطلب نوشته ام.گذشت و بزرگواري «آمنه بهرامي» از جمله مواردي بوده كه وادار به نوشتنم در موضوعي غير از ورزش كرده است.
آمنه بهرامي، دختر مظلوم و معصومي كه سال 1383 قرباني عشق يك عاشق نافرجام شد حالا پس از گذشت از قصاص مردي كه به صورت او اسيد پاشيده و زندگي اش را از او گرفته، در جستجوي ناشري است كه زندگينامه وي را در قالب كتابي منتشر كند و از اين راه مخارج عمل‌هاي پياپي و سنگين جراحي خود را به دست آورد. 

آمنه بهرامي در آخرين مصاحبه‌اش گفته است: دلم مي‌خواهد آنگونه كه دوست دارم زندگي كنم. مي‌خواهم اين داستان تلخ را براي هميشه به فراموشي بسپارم و كاري كنم كه همه كساني كه مرا مي‌شناسند به اين نتيجه برسند كه با همين شرايط هم مي‌توان زندگي كرد، به شرط آنكه فعل خواستن را صرف كرده و با اراده‌اي بالا به زندگي ادامه داد؛ زيرا زندگي در جريان است و هرگز ما نمي‌توانيم آن را متوقف كنيم، بنابراين بهتر است خود را با آن وفق داده و در كنارش حركت كنيم.

آمنه بهرامي كه به دليل حلول ماه مبارك رمضان و درخواست بسياري از شهروندان و مسئولان در آخرين لحظات باقي‌مانده به زمان قصاص از گناه مجيد، خواستگار كينه‌جوي خود گذشت و چشمان او را به او بخشيد درباره كتاب زندگي‌نامه‌اش مي‌گويد: تصميم دارم پس ازجراحي صورتم، داستان زندگي خود را كه از قبل نوشته و آن را آماده ويراستاري كرده‌ام در اختيار يك ناشر قرار دهم تا از اين طريق پولي به دست بياورم تا دستم را براي عمل‌هاي بعدي پيش هر كسي دراز نكنم.

آمنه بهرامي آرزو دارد تا روشنايي چشمان خود را دوباره بدست بياورد و بتواند با آن كتابي را كه زندگينامه شخصي‌اش است مطالعه كند.

گذشت آمنه بهرامي از خواستگار كينه‌جويش باعث شد تا تلفن‌هاي زيادي به وي شود و بسياري حركت خداپسندانه و بزرگ او را در اين ماه مبارك ستايش كردند و دولت‌مردان و مقامات كشور هركدام با ارسال پيام‌هايي و ديدارهاي حضوري حركت بزرگوارانه او را ستودند.

آمنه بهرامي در رضايت‌نامه‌اي كه براي دادستان تهران ارسال كرده است چنين رضايت خود را اعلام كرده است:« با سلام؛ احتراماً اينجانب آمنه بهرامي فرزند اقبال به خاطر حلول ماه مبارك رمضان كه ماه عفو و بخشش و ماه حلاليت و بزرگي است به خاطر خداوند باري‌تعالي در آخرين لحظاتي كه نزديك بود مجيد موحدي قصاص شود گذشت خود را اعلام و به جاي قصاص تقاضاي عفو كرده و پرداخت ديه چشمان و صورتم را از نامبرده خواهانم.»
 آمنه بهرامي كه به دليل بخشش مجيد موحدي از سوي بعضي از تنگدلان و كوته‌نظران مورد سرزنش قرار گرفته بود در ادامه نامه‌اش به دادستان مي‌نويسد: اگر چه خيلي‌ها مي‌خواستند هزاران برابر ديه مرا پرداخت كنند تا من از قصاص صرف‌نظر كنم ولي من تمامي اين پيشنهادها را رد كردم و مي‌خواهم او در زندان كار كند و ديه من را شخصاً پرداخت كند.

آمنه از جمله دلايل گذشت از قصاص خواستگار سابقش را اين چنين توصيف مي‌كند: من طي اين هشت سال اگر چه همه چيز را از دست دادم ولي ياد گرفتم كه خون را نبايد با خون شست و قصه كينه‌جويي و انتقام‌گيري نيتي ناپسند است.

او در پايان مي‌افزايد چندين دليل وجود داشت تا از قصاص صرفنظر كنم. اول اينكه خداوند رحمان و رحيم در سوره نوح كه درباره قصاص سخن آورده است بر پايان آن به بخشش توصيه كرده و اين كار را بسيار بزرگ‌تر از قصاص دانسته است. به همين خاطر خواستم كاري بزرگتر انجام بدهم و همه چيز را به خداوند واگذار كنم.

آمنه بهرامي دومين دليل گذشت از گناه مجيد موحدي را وضعيت ايران عزيز توصيف كرده و مي‌گويد به نظر مي‌رسد كه تمامي كشورهاي جهان منتظر بودند تا ببينند كه ما چه مي‌كنيم و به اعتقاد من اين بهترين موقعيت براي پاسخگويي به آنها بود.

آمنه با اشاره به اينكه پدر و مادرم با اين بخشش موافقت كردندو خواهان زندگي بي‌دردسري براي من هستند از مردم شريف ايران خواست تا با اعمال و رفتار خود الگويي براي جهانيان باشند و  گفت: مجيد موحدي قبل از اجراي حكم قصاص به من فحاشي كرد ولي وقتي با بخششم روبرو شد به دست و پايم افتاده و طلب آمرزش كرد.  من براي آرامش خود و خانواده‌ام و  اينكه خانواده ديگري را دچار بحران روحي و رواني  نكنم از اين قصاص گذشتم، زيرا مي‌دانم كه هيچ حقوق بشري كه در كشورهاي ديگر از آن دم مي‌زنند وجود ندارد كه بتواند به من كمك كند و تنها تقاضايم از مردم شريف ايران در اين خلاصه مي‌شود كه آمنه بهرامي و ظلمي كه به او شده است را فراموش نكنند و براي ادامه درمانم و راهي را كه در پيش گرفته‌ام به من كمك كنند.

مادر آمنه هم در اين ارتباط مي‌گويد: من به داشتن چنين دختر با روحيه‌اي افتخار مي‌كنم و از خداوند بزرگ تقاضا دارم كه به او صبر و شكيبايي بيشتري بدهد تا  بتواند با آنچه بر سرش آمده است كنار آيد.