غلامرضا امامی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، کتاب «ویکنت دو نیم شده» نوشته ایتالو کالوینو را برای مطالعه در ایام نوروز ۱۴۰۳ به نوجوانان توصیه کرد و گفت: ایتالو کالوینو ادیبی یگانه در سپهر ادبی معاصر است: نویسنده توانای ایتالیایی با شهرت و چهره‌ای جهانی. «ویکنت دو نیم شده» شاهکار جهانی او که نامش را جاودانه کرد به زبان‌های بسیاری ترجمه شده و خوانندگان فراوانی یافته است.

او درباره داستان این کتاب توضیح داد: داستان این کتاب در جنگی می‌گذرد که در آنجا اشراف‌زاده‌ای پیکرش دو نیم می‌شود. هر نیمه او نماد خیر و شر، پاکی و ناپاکی، دانایی و نادانی، آزادگی و بردگی، عشق و کین، جنگ و صلح، حق و ناحق، خوبی و بدی است. سرانجام این داستان پیروزی عشق است.

این نویسنده درباره نویسنده این کتاب نیز بیان کرد: کالوینو در زندگی پُربارش سفرهای زیادی کرد. هم با فلسفه تائو آشنا بود و هم حکمت شرقی. از قضا سفری هم به ایران داشت و با نگاهی ژرف از اصفهان، یزد، شیراز، مسجد شیخ لطف‌الله، آتشکده زرتشتیان و تخت جمشید بازدید کرد. حاصل آن سفر کتاب «ایران» است که به همت نشر رایبد به تازگی منتشر شده است.

این مترجم درباره انجام ترجمه «ویکنت دونیم شده» گفت: توفیق رفیق شد و کتاب زیبای «ویکنت دونیم شده» را یافتم. کتابی که با نقش‌های زیبای امانوئل لوتزاتی ویژه نوجوانان به چاپ رسیده و نشر هوپا با پرداخت کپی رایت به ناشر ایتالیایی به آراستگی آن را منتشر کرده است. بر این کتاب زندگی و زمانه ایتالو کالوینو را هم افزودم. در این کتاب نویسنده به آدمی پرداخته که در هر لحظه و در هر زمان و مکان در نبردی پیوسته است و با چاشنی طنز، پیچیدگی‌های اندیشه او را نگاشته و چون آینه‌ای کردار انسان را نمایانده است.

امامی در پایان به شعری از جامی و سعدی اشاره کرد که مرتبط به حال‌وهوای این کتاب است و گفت: هنگامی که مشغول برگردان کتاب بودم سروده زیبای جامی را به یاد آوردم «آدمی‌زاده طرفه معجونی است / کز فرشته سرشته و ز حیوان / گر کند میل این، شود پس از این / ور کند میل آن شود به از آن». دریافتم که همه ما انسان‌ها هرلحظه بر سر دوراهی هستیم: دوراهی ابلیس و قدیس، یزدان و اهریمن، پرواز و سقوط، غم و شادی، پیوستن و گسستن. خودمان باید برگزینیم که در کدام راه گام برداریم. از سختی‌ها نهراسیم و شعله عشق و امید را در دل و جان‌مان فروزان نگه داریم. باید سروده زیبای سعدی را به یاد آوریم که می‌گوید «راهی به سوی عاقبت خیر می‌رود / راهی به سؤِ عاقبت؛ اکنون مخیری».