مریم زندی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره حدوحدود جایز بودن استفاده از زبان محاوره در شعر کودک و خردسال گفت: چیزی که الان در ادبیات کودک و نوجوان هست، این است که می‌گویند برای گروه سنی خردسال می‌شود محاوره نوشت؛ هرچند که بهتر و اولی‌تر است برای خردسال هم معیار بنویسیم.

وی افزود: اما کودک تازه نوشتن را آموخته است، وقتی در کتاب درسی‌اش کلمه «خانه» یا «می‌رویم» را می‌بیند و بعد در شعر محاوره می‌نویسیم و می‌گوییم «خونه»، برای او دوگانگی ایجاد می‌شود که چرا در کتاب شعر نوشته شده است «خونه» و در کتاب درسی «خانه»؟! کدام درست است؟ بنابراین برای کودکان که سوادآموزی را شروع کرده‌اند، باید شعر معیار بنویسیم.

این شاعر کودک و نوجوان تأکید کرد: در کل می‌گویند کلمات را در ادبیات نشکنیم بهتر است؛ مگر در قالب «ترانه» که قرار است صوتی و آوایی شود و مسئله‌اش فرق می‌کند؛ اما در همه شعرها زبان شعر باید معیار باشد. به‌طور استثنا برای خردسالانی که سواد یاد نگرفته‌اند می‌توان محاوره هم نوشت. البته از نظر من برای خردسال هم باید معیار نوشته شود.

مریم زندی درباره زبان در شعر نوجوان بیان کرد: در شعر نوجوان هم باید به زبان معیار شعر گفت؛ مگر در ترانه که آن هم قرار است به صورت صوتی خوانده شود و به صورت گفتاری دربیاید. البته امروزه شعرهای معیار هم در ترانه استفاده می‌شوند و ترانه‌های معیار هم داریم: مثل اشعار سعدی و حافظ.