به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، اين استاد دانشگاه گفت: برگزيدن يا پيشنهاد يك كتاب بسيار دشوار است،‌ اما يكي از واپسين كتاب‌هايي كه خوانده‌ام و دلپسند من افتاد رمان «و نيچه گريه كرد» نام دارد.

اين شاهنامه‌پژوه ادامه داد: ميان كتاب‌هاي داستاني، «و نيچه گريه كرد» را با پي‌گيري بسيار خواندم، زيرا هم داستاني دلكش دارد و هم قهرمانان و چهره‌هاي آن در شمار نام‌آوران هستند.

كزازي افزود: اين داستان به گونه‌اي زيست‌نامه روان‌شناختي و حتي روان‌كاوانه انديشمند بزرگ آلمان فردريش نيچه است.

«اروين يالوم» نويسنده «و نيچه گريه كرد» ماجراي حيرت‌انگيز رمانش را با زيركي تمام به اعماق قرن نوزدهم كشانده و نيچه و «يوزف بروبر» را مقابل هم نشانده است. 

نيچه در اين رمان در نقش يك بيمار ظاهر مي‌شود كه ميگرن و حملات عصبي امانش را بريده و براي درمان به بزرگترين روانشناس عصر خود، يعني بروبر، پناه برده است. نكته‌اي كه يالوم به زيبايي در اين رمان از آن استفاده كرده استفاده از گفت‌و‌گوهاي طولاني است كه بين دو شخصيت اصلي رد و بدل مي‌شوند و از خلال آن‌ها مي‌توان به جنبه‌هاي مختلف علم پزشكي و اوج فلسفه در قرن نوزدهم پي برد.

اين كتاب با دو ترجمه فارسي منتشر شده است. ترجمه مهشيد اميرمعزي با نام «و نيچه گريه كرد» از سوي نشر ني منتشر شده و به چاپ دهم رسيده است. «وقتي نيچه گريست» هم نام ترجمه سپيده حبيب از اين رمان است كه از سوي نشر قطره انتشار يافته است.