سیاوش جمادی مولف کتاب «سیری در جهان کافکا»، در گفت و گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، فرانتس کافکا را نویسنده‌ای دانست که معناباختگی و بی‌پناهی انسان غربی در قرن بیستم را به تصویر می‌کشید. به باور وی کافکا در آثارش به دنبال حق زندگی و حیات است.

فرانتس کافکا، نویسنده آلمانی‌زبان اهل چک و خالق آثاری چون «مسخ» و «قصر»، ۸۴ سال پیش در ۳ ژوئن ۱۹۲۴ میلادی دیده از جهان فروبست. وی تا زمان مرگ تنها چند داستان کوتاه منتشر کرده بود، اما برخلاف وصیت او مبنی بر سوزاندن آثارش، نوشته‌های او پس از مرگ منتشر شد و او را به یکی از تاثیرگذار‌ترین نویسندگان آلمانی‌زبان قرن بیستم تبدیل کرد.

جمادی در مورد این نویسنده گفت: کافکا نویسنده یاس و سیاهی نیست. او از حق زندگی و حیات می‌نوشت. اما به عنوان یک هنرمند دروغ نمی‌گفت و جهانی را تصویر می‌کرد که در پیرامونش وجود داشت.

مترجم «نامه‌هایی به میلنا» (اثر کافکا) ادامه داد:اگر در آثار کافکا نکته‌ای سیاه و مایوس کننده‌ای است، این سیاهی جهان پیرامون اوست. اروپایی که اندکی پس از مرگ کافکا به دامان وحشی‌گری، جنگ‌های خانمان سوز، فاشیسم و مارکسیسم افتاد. وی جهان بی‌پناهی انسان غربی را به روی کاغذ تصویر می‌کرد.

به باور جمادی پیام‌های کافکا پیام‌هایی امیدوار کننده و حق طلبانه است.وی در این مورد تصریح کرد:پیام کافکا امید بخش است؛ اما نه به شیوه کتاب‌های سطحی روان‌شناسی و یا مجریان برنامه‌های رادیویی. کافکا می‌خواهد بگوید که امید وجود دارد، اما نه برای انسان غربی گرفتار تنهایی.

جمادی آثار کافکا را آثاری مابعدالطبیعه و فرازمینی ندانست و در این باره تاکید کرد: هرچند رمز و راز‌های نوشته‌های کافکا مجال تفسیر‌های فرازمینی و مابعدالطبیعه را می‌دهد، اما به باور من جهان کافکا مربوط به همین جهان است و مربوط به زندگی انسان در دوران معاصر.