سرویس دین و اندیشه خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): بیش از هشتاد سال از تاسیس رشته جامعه‌شناسی در ایران می‌گذرد. در این هشت دهه و بیشتر، علوم اجتماعی در ایران فراز و نشیب‌های فراوانی را از سر گذرانده و چهره‌های شاخصی چون غلامحسین صدیقی، احسان نراقی، امیرحسین آریان‌پور و جمشید بهنام این مسیر را گشوده و پیموده‌اند و سنگ بنای جامعه‌شناسی ایرانی را بنا نهاده و درخت آن را باور ساخته‌اند. اما آیا با گذر این سالها می‌توان از مقوله‌ای به نام «جامعه‌شناسی ایرانی» سخن گفت؟ جامعه‌شناسی در ایران چه مسیری را پیموده و چه گذرگاه‎هایی را پشت سر گذاشته؟ آثاری که در این حوزه در قالب کتاب و مقاله و گفتار پدید آمده، بیشتر چه سمت و سویی داشته و مخاطبش چه کسانی یا چه گروه‌هایی بوده؟ جامعه‌شناسان تا چه اندازه توانسته‌اند مفاهیم و ایده‌های جامعه‌شناختی را در میان مردم رواج دهند؟ آیا توانسته‎اند با مردم ارتباط بگیرند؟ آیا توانسته‌اند گرهی از مشکلات و مصائب اجتماعی ایران باز کنند؟ در پرونده حاضر این پرسش‌ها را با شماری از جامعه‌شناسان و اصحاب علوم اجتماعی در میان گذاشتیم