به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)ـ مهدي محدثي، نويسنده و پژوهشگر ديني و اجتماعي؛ روزه گرفتن، بدون بازداشتن چشم و گوش و زبان از خطا و لغزش، فقط گرسنگي كشيدن است و بس!
بايد پس از گدازاندن هوي و هوس در كوره «استقامت»، با پتك سنگين «نه» سر شيطان نفس را كوبيد! آن گاه، دل را صيقل و با آب «توبه» شست‌وشو داد؛ تا همچون آينه، نور حق بر آن بتابد و صفات عاليه در آن انعكاس يابد ...
رمضان، ماه نزول قرآن، ماه نزول «فرشته»ها و «روح» است. دوباره سفر ضيافت الهي گسترده شده و پرهيزگاران به مهماني خدا دعوت شدند! در اين ماه اگر تمامي اعضاو جوارح روزه باشد؛ حتي خوابيدن و نفس كشيدن نيز عبادت و تسبيح است.
ماه غلبه بر شيطان درون و بيرون و بي‌اعتنايي و بي‌توجهي به جاذبه‌هاي دروغين و ظواهر فريبنده‌اي است كه توجه نمودن به آنان، نورانيت درون را خاموش مي‌كند!...
ماهي است كه در شب‌هاي قدر آن، بايد «دفترچه بيمه» زندگي را به مهر «تمديد اعتبار» امام زمان (عج) ممهور ساخت؛ زيرا در غير اين صورت، ديگر تحت پوشش «ولايت» نخواهيم بود!
«رمضان، ماهي است كه ابتدايش رحمت، ميانه‌اش مغفرت و پايانش آزادي از آتش جهنم است.»
اگر دل، در اين ماه، بهاري نشد؛ هميشه سال پائيزي و سرد است. سالكان، اين ماه را به رفع تكليف نمي‌گذرانند ... آن جا كه مي‌توان با قطره اشكي در نيمه‌هاي شب، انبوه آتشي را خاموش كرد؛
آنجا كه فرشتگان، به نزديك‌ترين مدار زمين رسيده‌اند؛
آنجا كه شياطين در «بند» هستند.
آنجا كه درهاي جهنم بسته است و درهاي رحمت، باز؛
آنجا كه خواندن يك آيه، با ختم قرآن برابري مي‌كند؛
و ... آنجا كه روزه سپر از آتش!
چرا غفلت؟!
حال كه «اياما معدودات»، بهترين فرصت براي تزكيه نفس و «لعلكم تتقون» شدن است؛ چرا كسالت و تنبلي؟!
بايد از لحظه لحظه اين ماه استفاده كرد و از روزها و شب‌هايش بهره‌ها گرفت؛ تا موفق به دريافت «كارنامه قبولي » شد!...
و بايد قدر شب‌هاي «قدر» را دانست؛ ميزبان منتظر است تا «يارب» ميهمان را بشنود.
شب خيز كه عاشقان به شب راز كنند
گرد در و بام دوست پرواز كنند
هرجا كه دري بود، به شب مي‌بندند
الا در دوست را كه شب باز كنند
... و آنان كه عمر خود را صرف اطاعت از دستورات الهي كرده‌‌اند، به همه شب‌هاي ماه رمضان توجه دارند و مي‌گويند:
«هر شب، شب قدر است، اگر قدر بداني!»
چهارشنبه ۳ شهریور ۱۳۸۹ - ۰۸:۰۰
نظرات