به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شهرکرد، انتشار مجموعه شعر «عشقآور» از سوی ناصر حسینپور، شاعر معاصر، بار دیگر نگاه ویژه او به هویتبخشی ادبیات از طریق نامگذاری را برجسته کرده است.
این کتاب در چهار بخش تنظیم شده و شامل ۱۵۲ شعر است که عمده آنها در فاصله سالهای ۱۴۰۲ تا مرداد ۱۴۰۴ سروده شدهاند. در پایان کتاب نیز واژهنامهای از اصطلاحات و ضربالمثلهای بختیاری آمده که نشاندهنده توجه شاعر به میراث فرهنگی و زبانی این قوم است.
حسینپور درباره انتخاب عنوان «عشقآور» و دیگر کتابهایش چون «رهاگر»، «نامکانآباد»، «شادیزار» و «فرا اشتیاق» گفته است: هر اثر ادبی پس از تولد نیازمند نام است تا هویت یابد و تاکید دارد که تعیین نام کتاب برایش دغدغهای جدی بوده و گاه تا یک سال ذهنش را به خود مشغول کرده است. معیار اصلی او علاوه بر درونمایه اثر، انتخاب نامی خاص و تازه بوده که پیشتر وجود نداشته باشد.
این شاعر با اشاره به علاقهاش به دوبیتی، گفته که در سال ۱۴۰۳ کتاب «گزیده دوبیتیهای بختیاری» را منتشر کرده است. به باور او، عصر امروز عصر کمحوصلگی مخاطب عام شعر است و دوبیتی با ایجاز و انتقال سریع پیام، جایگاه ویژهای یافته است. با این حال، انتخاب دوبیتی برای او ناشی از علاقه شخصی است و امیدوار است تلاشهایش در گردآوری دوبیتیهای بختیاری کاری ماندگار باشد.
در پایان کتاب «عشقآور»، یکی از غزلیات شاعر با مطلع «من اگر افتم به خاک چون دانه رویش میکنم…» آمده است؛ غزلی که امید، ایستادگی و پویایی را در برابر سختیها به تصویر میکشد و به گفته حسینپور، بازتابی از نگاه وی به زندگی و شعر است.
نظر شما