به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نشست «روایتنویسی بانوان و بایستههای آن» با حضور سارا طالبی، مدیر مرکز راهبری و هماهنگی بانوان سازمان تبلیغات اسلامی،؛ طیبه میرزا اسکندری، نویسنده و فعال امور زنان؛ زهره علیعسگری، نویسنده دفاع مقدس؛ فریبا انیسی، نویسنده و پژوهشگر حوزه دفاع مقدس و اجرای انوشهسادات میرمرعشی سهشنبه ۱۵ مهرماه در سازمان تبلیغات اسلامی برگزار شد.
تاثیرگذاری روایت زنان در هویت ملی
سارا طالبی، مدیر مرکز راهبری و هماهنگی بانوان سازمان تبلیغات اسلامی، از سبقت روایتگری دشمن در جنگ روایتها خبر داد و تصریح کرد: در هر سطحی که حضور داریم، باید به اهمیت «جنگ روایتها» و نقش افکار عمومی در گفتمانسازی و انگارهسازی توجه داشته باشیم. امروزه در بسیاری از عرصهها، در میدان عمل جلوتر از روایت حرکت کردهایم، اما دشمن در عرصه روایتگری از ما پیشی گرفته است؛ ازاینرو لازم است جریان روایت پیشبرندهای در برابر جریان روایت دشمن شکل گیرد. حرکتهای متنوع و پراکنده در این حوزه باید بهیکدیگر متصل شوند تا جریانی منسجم، جدی و اثرگذار پدید آید.
او ادامه داد: نگاه ما در سازمان تبلیغات اسلامی بر این اساس است که برای حل مسائل، باید به «نقطه هویت» بازگشت؛ همان مفهومی که رهبر انقلاب از آن با عنوان «الگوی سوم» یاد میکنند. ما بر این باوریم که جریان روایت زنان میتواند نهتنها در سطح ملی، بلکه در عرصه فراملی نیز تأثیرگذار و الهامبخش باشد.
جسارت نویسنده در بیان نقد
زهره علیعسگری، نویسنده دفاع مقدس؛ به تفاوت دلنوشته و روایت اشاره کرد و گفت: این نوع نوشتار، کوتاه، احساسی و سرشار از آرایههای ادبی است و نویسنده با تکیه بر عواطف و تخیل خویش، از درون خود مینویسد. برخلاف دلنوشته، روایت بر نقل دقیق یک واقعیت استوار است و در آن، زمان، مکان و شخصیتها بهروشنی مشخص میشوند؛ هیچ عنصر مبهمی نباید در آن باقی بماند تا خواننده بتواند مسیر رویداد را تا پایان دنبال کند.
او استفاده از تحلیل شخصی را مجاز در یادداشتنویسی دانست و بیان کرد: یادداشتنویس میتواند از موضوعی اجتماعی، فرهنگی یا سیاسی الهام گیرد و با اختصار و دقت، دیدگاه خود را ارائه دهد. او در یادداشت، مجاز است تحلیل یا پیشبینی بیان کند و حق دارد نظر خویش را در برابر نقد ابراز کند. نویسنده باید از کمگویی و هراس از نقد بپرهیزد، چراکه قلم نعمتی الهی است و رسالت او، بیان صادقانه درون خویش و تأثیرگذاری بر مخاطب است، حتی اگر نوشتهاش همهپسند نباشد.
زنان، در روایتگری دقیقتر هستند
طیبه میرزا اسکندری، نویسنده و فعال امور زنان؛ درباره تفاوت زنان و مردان در علاقهمندیشان به مناسک دینی گفت: گرچه زن و مرد در ماهیت انسانی برابرند، اما ویژگیهای فکری، عاطفی و رفتاری آنان متفاوت است؛ این تفاوتها از منظر الهی، حکیمانه و تکاملبخش به شمار میآیند. زنان بهطور طبیعی علاقهمند به مناسک و مراسم دینیاند و حضور فعال آنان در مجالس و حرکتهای اجتماعی مانند پیادهروی اربعین جلوهای از نقش مؤثر و آگاهانه آنان در عرصه ایمان و مقاومت است.
او روایتگری زنان را با دقت و حساسیت بیشتر دانست و عنوان کرد: بهسبب جزئینگری و دقت در مشاهده، زنان توانایی ویژهای در روایتگری دارند و میتوانند وقایع را با ظرافت بیشتری بازگو کنند؛ آنان از کنار واقعیتها بیتفاوت نمیگذرند. همچنین، تابآوری جسمی و روحی بالا و توانمندی در ابراز احساسات، سبب میشود روایتهای آنان صادقانهتر و تأثیرگذارتر جلوه کند. نگاه چندبعدی و جامع زنان در تحلیل مسائل، هنری زنانه است که در عرصه روایتگری نمود بارزی دارد. این توانمندی، آنان را قادر میسازد تا در جریانهای آزادیخواهانه و رسانهای، نقشی مؤثر، فعال و پیشرو ایفا کنند.
درک عمیق وقایع، لازمه پژوهشگری
فریبا انیسی، نویسنده و پژوهشگر حوزه دفاع مقدس؛ درک عمیق پدیدهها و وقایع را در پژوهش لازم دانست و گفت: هر پژوهشگر باید از ورای واقعیتهای ظاهری، به درک عمیقتر و دقیقتری از پدیدهها دست یابد. هدف پژوهش صرفاً گردآوری اطلاعات نیست، بلکه دستیابی به پاسخ پرسش اصلی و درک حقیقت است. در حالی که در پژوهش تجربی، دستیابی به نتیجهای قطعی مدنظر است، در روایتنویسی هدف، بازنمایی حقیقت از خلال روایتهاست؛ چراکه هر روایت میتواند بخشی از واقعیت را آشکار سازد.
نظر شما