به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خرمآباد، رمان «رومشکان» اثر کامران سهرابی، یک روایت داستانی نیست؛ بلکه سفری عمیق به درون زیست جهان مردمانی است که در سکوت، تاریخ را رقم زدهاند. این اثر با نثری روان، خواننده را به دل زندگی چند دهه گذشته در لرستان میبرد؛ جایی که هر شخصیت، با دغدغهها و چالشهای مختلف، بازتابی از تجربه زیسته نویسنده است.
شخصیت اصلی داستان در مسیر روایت، بارها دچار تحول و دگردیسی میشود؛ گویی هر فصل از زندگی، لباسی نو بر تن او میپوشاند و او را در نقشی تازه قرار میدهد. از دغدغههای یک مادر رزمنده تا تلاشهای کشاورزان، همه در قالبی داستانی و ملموس به تصویر کشیده شدهاند.
سهرابی با چیدمان دقیق عناصر داستانی، فضایی خلق کرده که خواننده نهتنها آن را میخواند؛ بلکه با تمام وجود حس میکند. «رومشکان» آیینهای است از فرهنگ، زیستبوم و تحولات اجتماعی مردمانی که کمتر دیده شدهاند، اما عمیقاً تأثیرگذار بودهاند.
در پشت جلد «رومشکان» آمده است: درک تقابل واپسین نگاه مادران با پرستوهای مهاجر، در قاب هیچ تصویری گنجانده نمیشود. آنگاه که نهیب دلداری پدر در کام میچرخید، بنمایه جان از مهار اشک عاجز میماند. مرکبهای آهنین، این سواران مست از شوق پرواز را نه بر زمین خاکی؛ بلکه در آسمان لایتناهی به پرواز درآوردند؛ از رومشکان به سمت جبههها.
«رومشکان» به قلم کامران سهرابی در ۱۲۸ صفحه با قطع رقعی از سوی انتشارات هاویر منتشر شده است و تجربهای تأملبرانگیز از هویت، زمان و انسانیت را پیش روی مخاطب قرار میدهد. تجربهای که نه از دل اسناد، بلکه از بطن زندگی واقعی برآمده است.
سهرابی پیش از این نیز به قلم او کتابهای «دیدار پس از پنجاه سال»، «ناگفتهها»، «نان و قند» و «پایان تلخ» به بازار نشر عرضه شده است.
نظر شما