به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شهرکرد، مُرید محمدی، شاعر پیشکسوت و بلندآوازه چهارمحال و بختیاری در میان سیل اشک دوستدارانش در قطعه نام‌آوران و هنرمندان آرامستان بهشت رحمت شهرکرد آرام گرفت.

وقتی صدای تق تق عصای پیرمرد متبسم کت و شلوار پوش، روزهای یکشنبه توی کتابخانه می‌پیچید، کودکان منتظر تاب نمی‌آوردند و سکوت کتابخانه با صدای دویدن و ذوق آنها شکسته می‌شد؛ همه دورش حلقه می‌زدند و تا رسیدن سر میز همراهی‌اش می‌کردند و هر کس تلاش می‌کرد جای نزدیک‌تری به استاد بنشیند.

او با صدای بم و خش‌دار اما مهربانش با بچه‌ها خوش‌وبش می‌کرد و از دور با همان لبخند همیشگی دست روی سینه‌اش می‌گذاشت و به والدینی که همراه بچه‌ها بودند ادای احترام می‌کرد و بعد مشغول آموزش نویسندگی به بچه‌ها می‌شد.

معلم مهربان سال‌های دور هنوز هم معلم بود؛ اخلاق و مهر و صفا را با کلاس‌های رایگان آموزش شعر و نویسندگی در هم کرده بود. او سخاوت و مهر می‌آموخت و با خط خوش به اعضای کتابخانه خط زندگی می‌داد و همین درسها بود که اعضای کتابخانه را دو برابر کرد.

در محافل ادبی وقتی شعر می‌خواند چنان سخنش به عمق جان می‌نشست که اگر ساعتها هم می‌خواند متوجه گذر زمان نمی‌شدی و آن ادیب فرزانه و متواضع پس از ۷۹ سال عمر پرثمر، در سال‌مرگ کوچ استاد قیصر امین‌پور، کتاب داستان زندگیش در این دنیا بسته شد و سبک‌بار آسمانی شد، ولی تا دنیا دنیا قصه خوبی‌هایش در یادها خواهد ماند. او که ریشه در بلوط‌های استوار زاگرس داشت بر تمام سختی های ادامه تحصیل در یک روستای دور دست فائق آمد و با علم و شعر و اخلاق محبوب قلب‌ها شد. خود مرید حق بود و مردم مرید او و همو که که سالها از عشق به معبود سروده بود اینک مریدانش او را با دریایی از اشک تا رسیدن به مرادش بدرقه می‌کنند.

امروز کودکان شهرکرد در کنار اهالی فرهنگ و ادب، استاد مرید محمدی را تا آرامگاه ابدیش بدرقه کردند و اکنون به سوگ او نشسته اند.

گفتنی است؛ مرید محمدی، سال ۱۳۲۳ در روستای گهرو از توابع شهرستان کیار استان چهارمحال و بختیاری به دنیا آمد و پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه ابوریحان بیرونی تهران، سال‌ها به عنوان دبیر ادبیات در آموزش‌وپرورش خدمت کرد.

وی در سال ۱۳۷۷ انتشاراتی به نام «مُرید» را در شهرکرد بنا گذاشت و وارد عرصه چاپ و نشر شد.

مرید در کنار آموزش زبان و ادبیات فارسی، آثار پژوهشی متعددی را نیز از خود بر جا گذاشت که از جمله این آثار می‌توان به منظومه «آسمان خون گریه کن»، گزیده اشعار شعرای اندیمشک با عنوان «فجر آوران خیبر»، تصحیح کتاب «مُلا زُلف علی کُرانی»، سروده‌های بختیاری «چوپی آواز»، جمع‌آوری دیوان «شیدا میرزا عباس خان چهار محالی دهکردی»، مجموعه شعر «گلبانگ سربلندی» و «دوستی شاید …» اشاره کرد.