به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ اولین کارگاه انتقال تجربه «هفته فیلم هنر و تجربه» در شهر شیراز، روز گذشته چهارم شهریور با حضور احمدرضا درویش کارگردان سینما و علاقه‌مندان به سینما و هنر برگزار شد.
احمدرضا درویش در ابتدای این کارگاه درباره فعالیت‌های کارگردانی خود و ساخت آثار سخت، گفت: بخش زیادی از انرژی جوانان فعال سینمایی که برای ورود به جهان حرفه‌ای سینما کار تجربیِ جدی انجام می‌دهند، صرف قضاوت کارهای یکدیگر می‌شود در صورتی که کار فیلم‌ساز این نیست؛ کار فیلم‌ساز درک و بیان حقیقت از دریچه نگاه خود با موضوعات مختلف و فرم سینماست. هر فیلم‌سازی ترجمان خاص خود را دارد، دغدغه اصلی فیلم‌ساز باید صرف این بخش شود. مگر می‌شود یک تصنیف ماندگار تاریخی ساخته شود و صاحب اثر، فردی معمولی باشد؟ اثری ماندگار است که از ذهن موثر تابیده باشد.
لباس هنر باید در قامت هنرمند اندازه و قابل تشخیص باشد
درویش درباره جایگاه هنرمند و خالق تأکید کرد: مرتبت هنرمندی یعنی هنرمند به جایگاهی از نگاه به هستی می‌رسد، خودش را در جریان هستی طوری پیدا می‌کند که لباس هنر در قامت او اندازه و قابل تشخیص است، وقتی لباس هنر قابل تشخیص و در قواره اندام یک هنرمند بریده و دوخته شود، آثار بزرگی مثل «شاهنامه»، «مثنوی معنوی»، «فیه ما فیه» و بسیاری از آثار مهم و ماندگار دیگر، ایجاد خواهد شد. پس قبل از فیلم‌ساز شدن باید به مسئله مرتبت هنرمندی توجه شود.
این فیلم‌ساز در ادامه تصریح کرد: شما فیلم‌ساز هستید و همه پدیده‌های جهان برای شما مواد و دست‌مایه‌هایی هستند تا اثری را تولید کنید و عصاره اصلی در ذهن شما را برای تولید اثر ایجاد کنند. جریان نقد در جهان تولید اثر نیست، ما باید اثری را برای نقد شدن تولید کنیم. البته فیلم‌ساز وظیفه دارد به‌وسیله اثری که تولید می‌کند، چیزهایی را نقد کند. نگاه‌های ژورنالیستی، نگاه فیلم‌ساز نیست.
آثاری که بعد از انقلاب تولید و ماندگار شده، تهیه‌کننده درجه یکی داشته‌اند
کارگردان «دوئل» در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره سال‌های ابتدایی فعالیت هنری‌اش بیان کرد: قرار شد بعد از انقلاب، سینمای دیگری پایه‌ریزی شود اما هیچ زیرساخت، طراحی و افقی از سینمای جدید وجود نداشت. در چنین فضایی، هسته مقاومی وجود داشت و اصلاً اجازه ورود به نیروهای جوان و دارای انگیزه‌های متفاوت نمی‌داد. همچنین در بخش طراحی صحنه باید گفت که اصلاً چنین رشته‌ای در سینما به‌طور حرفه‌ای وجود نداشت و اساساً قرار نبود که اتفاقات جدی رخ دهد. در عرصه بازیگری و فهمی که از مقوله تولید و تهیه‌کنندگی در کشور وجود دارد، دچار پیشرفت قابل ملاحظه‌ای بوده‌ایم. آثاری که بعد از انقلاب تولید و ماندگار شده، بدون شک تهیه‌کننده درجه یکی داشته‌اند که در چهل سال اخیر به دست آمده‌اند. البته باید گفت که هنوز چالش‌ها و حفره‌های بسیار جدی در سینما وجود دارد.
این کارگردان در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره چگونگی انتخاب عوامل و ورود به فیلم تصریح کرد: انتخاب عوامل مربوط به بخش تولید است؛ برای جاده‌ای که می‌خواهید بکشید تا به آدرس مورد نظر برسید، به تشخیص کارشناسی نیاز دارید. فیلم‌ساز و مولف با عناصری که در خدمت یک فیلم قرار می‌گیرند، تفاوت دارد مهم‌ترین تفاوت او این است که امضاکننده اثر است در صورتی که به عوامل دیگر گفته می‌شود که چگونه و در کجای کار به درستی حضور داشته باشند، این نکته، تفاوت مهمی است که در همه بخش‌های هنر و خالقان آن وجود دارد.
وی در پایان درباره تفاوت فیلم‌های «دوئل» و «رستاخیز» توضیح داد: «دوئل» تعبیر و نگاه من به جنگ است که کاملاً واقعی نیست و متاثر از آن است. در «رستاخیز» تلاش شد که به تاریخ توجه اساسی شود اما به این معنا نیست که از جریان خیال جدا شود، در جاهایی که تاریخ اجازه می‌داد و سکوت شده بود، درام شکل می‌گیرد و من توانستم که مظروف ذهن خود را به کار بیندازم.
دوشنبه ۶ شهریور ۱۴۰۲ - ۰۹:۲۷
نظر شما