خراسانرضوی - نبود مطالعه از سوی روزنامهنگاران و نویسندگان رسانهای منتج به کاهش بار محتوایی و معانی نوشتهها شده است.
در سالهای اخیر تنوع انتخاب سوژهها و نحو پرداختن به آن با کیفیتهای بسیار نازل وابتدایی مواجه شده و بسیاری از نوشتهها ریشه و اساس متنی و محتوایی در خود ندارند و انگار تنها چیدن یکسری کلمات در کنار هم است که در آنها نه سابقهای و نه نوشتار خاصی دیده نمیشود، این مسئله علتهای متفاوت و مختلفی دارد ولی مطمئنا یکی از آنها نبود مطالعه کتاب ازسوی روزنامه نگاران و نویسندگان رسانه ای است که نتیجه اش کاهش بار محتوایی و معانی نوشته هاست.
در حالیکه خبرنگار باید مثل ماده اولیه کارش (خبر) همیشه در جریان وخلاق باشد که لازمه آن کشف حقایق تازه است واین حقایق با خواندن بیشتر بهدست میآید.
حرفه خبرنگاری، با خبر سروکار دارد و خبرنگار آن را به شیوه های گوناگون به مخاطبان خود میرساند. پس لازمه خبرنگار خلاق بودن، داشتن علم و دانش، تجربه و مطالعه بیشتر است تا در کنار آن با سرعت، دقت و صحت به عنوان سه اصل مهم کار خبری بتواند موفق عمل کند.
جامعه ایران از صد سال پیش نامهایی نظیر ملک المتکلمین، میرزاجهانگیر خان صور اسرافیل، ملک الشعرای بهار و سیدحسین فاطمی را در عرصه روزنامه نگاری به خود دیده که نقطه قوت وتوان آنها برگرفته از خوانش کتب مختلف و افزایش بار کلمات و معانی در نوشتارشان بوده است.
کتاب خوانی به روزنامه نگار کمک میکند تا دانش و آگاهی خود را گسترش دهد و به او امکان میدهد به صورت عمیقتر در مورد موضوعات مختلف مطالعه کند و با خواندن کتابها، با اندیشهها، ایدهها و دیدگاههای نویسندگان مختلف آشنا شود. کتابها میتوانند اطلاعات تخصصی و عمیقی دربارهٔ موضوعات خاص ، ارائه دهند. تا یک روزنامه نگار مهارتهای بیشتری در نوشتن ،خواندن، تفکر تحلیلی و انتقادی و عمق دانشآموزی خود را تقویت کند.
نظر شما