وی بیان کرد: او به «ما عندالله» توجه کرد و همه زندگی را وقف آن کرد. انسان برای او از همه چیز موضوعات بیشتری داشت. فراوری انسان در نزد او از مسیر فهم و تعقل حاصل می‌شد و کار ویژه اصلی او همین بود.
سرلک تصریح کرد: مرحوم صفایی سر مسئله فهمیدن آدم‌ها تمام وجودش را وقف کرد، به همین خاطر مشتری‌های متنوع و جذابی داشت. مرحوم صفایی باورش این بود که انسان ارزش آن را دارد که خود را فدای ساختن آن کنیم، لذا اندیشه صفایی برای پرورش اندیشه است. او می‌گفت تربیت هول دادن نیست بلکه باید انسان را در موقعیت قرار داد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: مرحوم صفایی از اینجا تمایزش را با خیلی از مکاتب جدا کرد و متفاوت بود. او همه وجودش وجود تربیتی بود. مرحوم صفایی معنای بزرگی از زندگی را که در کلامش می‌جوشید به خاطر باورش به معنای مرگ بود. او این معنا را توضیح می‌داد که اسرار این دنیا حل نمی‌شود الا اینکه از عالم بزرگتری به آن نگاه کنید.
وی تصریح کرد: روش مرحوم صفایی روش پرورش عقول بود. فرآوری که مرحوم صفایی از انسان داشت در تحریک عقلانیت او بود. این آغاز یک حرکت است. خیلی چیزها توی راه است، چون مبنا درست است و ریشه در حقیقت الهی دارد.
سرلک یادآور شد: مرحوم صفایی گفته بود من تا زنده هستم حجاب حرف‌هایم هستم. او نابغه بود و نبوغی که در فهم مسائل داشت کم نظیر بود و این نبوغ به لطف خدا جاری شده و طرفدار زیادی دارد.
این استاد حوزه بیان کرد: تربیت افکندن بذرهای درست است و خداست که آنها را رویش می‌دهد. مرحوم صفایی برای خودش هیچ شان مستقلی قائل نبود. او حریص بود در گفتن و توضیح دادن اما هیچ توقعی از پذیرش دیگران نداشت. این موضوع خیلی به درد امروز ما می‌خورد.
سخنران گرامیداشت مرحوم صفایی حائری اضافه کرد: مرحوم صفایی «اسرار عباد» را از طریق مماشات انجام می‌داد. همگام شدن او و خود را در سطح طرف مقابل تنزل دادن برای ارتقا دادن مخاطب خاصیت وی بود. به همین خاطر صبور بود. حریص بود که تمام بار یک نفر را بردارد. این موضوعات و روش برای مرحوم صفایی باور و زندگی بود.
وی در پایان گفت: مرحوم صفایی از رهگذر حرف‌هایی که با دیگران در میان می‌گذرد خودش بهره برده است. او خودش را در واقع مسئله می‌دانست.
به گزارش ایبنا؛ در پایان از دو اثر جدید مرحوم علی صفایی حائری رونمایی شد.
نظر شما