به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، بابک افشار، عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری گفت: از ثبت نخستین نمونه‌های معماری معاصر در فهرست آثار ملی ایران در دهه ۱۳۵۰شمسی سال‌ها می‌گذرد و پس از آن، مخصوصاً از اواسط دهه ۱۳۷۰شمسی تاکنون، تجربیات موفقی در زمینه ثبت انبوه این آثار در کشور رقم خورده است.
او افزود: با این حال، هنوز بر سر چگونگی ارزیابی این آثار اتفاق نظر واضحی در میان صاحب‌نظران شکل نگرفته است و معیارهای مخصوصی برای انتخاب آثاری که به فهرست وارد می‌شوند در دست نیست.
این عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری تصریح‌کرد: از آن‌جا که این نوع آثار دارای ویژگی‌ها بسیار متفاوت با سایر گونه‌های میراث‌فرهنگی غیرمنقول در ایران هستند، مسائل مربوط به آن‌ها نیز مخصوص به‌خود است و بازاندیشی در راه‌حل‌های موجود را ضروری می‌سازد.
مجری طرح بررسی معیارهای ثبت میراث معماری معاصر ایران در فهرست آثار ملی تصریح‌کرد: بر این زمینه، پژوهش حاضر کوشیده است تا از طریقِ (۱) تدقیق مفاهیم بنیادی مورد نیاز برای تأمل درباره این گونه میراث، (۲) مرور ادبیات موجود در حوزه مطالعات تاریخیِ معماری معاصر ایران و (۳) بررسی تجربیات ثبت و حفاظت این میراث در دو سطح جهانی و ملی؛ مجموعه‌‌‌ای نظام‌مند از معیارها را برای ارزیابی این نوع آثار به‌منظور ثبت‌شان در فهرست آثار ملی ایران تدوین و ارائه کند.
افشار در پایان گفت: نتیجه این بررسی‌ها در پایان کار در قالب جدولی برای ارزیابی آثار جمع‌بندی شده که امید می‌رود در مسیر شناسایی و ارزیابی انبوه مصادیق ثبت‌نشده از این میراث در کشور، یا در مسیر رده‌بندی مصادیق ثبت‌شده آن در فهرست حفاظتی موجود، راهگشا باشد.
چهارشنبه ۱۹ بهمن ۱۴۰۱ - ۱۶:۱۶
نظر شما