به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، نشست تخصصی معرفی و بررسی کتاب حکمت و آداب معنوی در هنر اسلامی و تجلیات آن بر هنر انقلاب اسلامی ایران، یکشنبه دوم بهمن 1401 با حضور استادان، دانشجویان و علاقه‌مندان در سالن گلستان هنر فرهنگستان هنر برگزار شد.

مسعود ناصری، دبیر این نشست ابتدا به معرفی کتاب رجبی‌دوانی پرداخت و گفت: این کتاب در قطع رحلی، هفت فصل، از سوی مؤسسه تألیف‌، ترجمه و نشر آثار هنری (متن) با همکاری سوره مهر و دانشگاه آزاد اسلامی واحد استاد محمود فرشچیان منتشر شده است.  وی در ادامه به خوانش عنوان‌های فصول مختلف کتاب پرداخت. 

سپس رجبی‌دوانی در ادامه گفت: با نام و یاد الله آغاز می‌کنیم زیرا که هیچ سخنی جز او نداریم. ما فقط در مقام شرح اسما الهی هستیم. حکیم حقیقی خود خداوند است و در گذشته کسانی که توانستند نسبتی با حضرت حق پیدا کنند و محرم قرار گیرند، به آنها حکیم گفته می‌شد. 

عضو پیوسته فرهنگستان هنر، با بیان این مطلب که همه اسماء شایسته خداوند است و حکمت بیان آن گفتاری است که خداوند در شأن و مقام خود می‌گوید، به تشریح بیشتر «حکمت» با جمله‌ای از استاد معارف پرداخت و یادآور شد: هنگامی که به استاد معارف گفتند: «می‌شود، حکمت را در یک جمله کوتاه تعریف کنید. ایشان گفت: مگر بحر را می‌شود در کوزه‌ای ریخت؟»

سپس معارف رئیس گروه تخصصی هنرهای سنتی و صنایع دستی فرهنگستان هنر افزود: حکمت سخن وجود با خود است. منظور از آداب معنوی که در کتاب به آن پرداخته شده، حلقه مفقوده علم جدید است. مؤلف این کتاب سپس به نظام استاد و شاگردی پرداخت. 

حسن بلخاری، استاد دانشگاه تهران دیگر سخنران این نشست بود که با رویکرد حکمت و فلسفه به بررسی کتاب پرداخت و گفت: ذکر این نکته در ابتدا ضروری است که فلسفه، مبتنی بر عقل و استدلال است و حکمت، مبتنی بر عقل و نقل و شهود است. برخی در قلمرو هنر، نظریه‌پردازی می‌کنند و حوزه معرفتی را می‌گشایند، برخی نیز هنر را مهارت می‌دانند و به خلق اثر می‌پردازند. برخی نیز هر دو وجه را توأمان دارند که دکتر رجبی این هر دو وجه را در خود دارد. وی سپس به آیات و روایات قرآنی پرداخت و به تشریح بیشتر حکمت پرداخت. 

در ادامه این نشست حسین یاوری، عضو گروه تخصصی هنرهای سنتی و صنایع دستی به بحث و بررسی این کتاب پرداخت و گفت: اگر بخواهیم درباره این کتاب صحبت کنیم ابتدا باید به شجره رجبی‌دوانی اشاره کنیم که پدر وی علی رجبی‌دوانی از روحانیون فرهیخته‌ای بودند که آثارشان بعد از رحلت ایشان همچنان هویداست. وی چند ویژگی داشتند اینکه بسترسازی دینی را از خانواده خود آغاز کردند که در فرزندانشان مشهود است. روحیه پژوهش و سیر در تطور و تحولات داشتند که در کتاب‌هایشان می‌توان مشاهده کرد. زندگی ایشان به گونه‌ای بود که این معرفت در زندگی فرزندان و نوادگان ایشان نیز ادامه پیدا کرد. 

عبدالمجید شریف‌زاده، عضو گروه تخصصی هنرهای سنتی و صنایع دستی فرهنگستان هنر، سخنان خود را از شاگردی‌اش نزد محمدعلی رجبی آغاز کرد و به اهمیت رابطه استاد و شاگردی پرداخت و گفت: بیش از سی سال است که در محضر استاد رجبی شاگردی می‌کنم و این افتخار نصیب بنده شد که مطالبی که ایشان در حوزه هنرهای سنتی از ابتدای اینکه چگونه در این مسیر حرکت کنیم، آیین فتوت چیست و چه چیزی دلیل راه ما و نجات ماست. وی در ادامه به ذکر خاطرات و مباحثی پرداخت که امروزه در دانشگاه‌ها نادیده گرفته می‌شوند و صبر و حوصله را یکی از راه‌های اصلی یادگیری این هنرها دانست. 

این نشست با پرسش و پاسخ حاضران نشست ادامه پیدا کرد.