سی و هشتمین شماره فصلنامه علمی «فرهنگ رضوی» زیر نظر بنیاد بینالمللی فرهنگیهنری امامرضا (ع) منتشر شد.
در بخشی از این مجله میخوانیم: «از منظر دینی، معنا نه از سوی متن به انسان تحمیل میَشود و نه به انسان تفویض شده است. در واقع، تفسیر، امری است میان متن و انسان که در یک رابطه استنطاقی شکل میگیرد. هرمنوتیک استنطاقی میپذیرد که معنایی در متن وجود دارد که باید آن را بیابد، اما در استنطاق، جایگاه سازنده خواننده به کلی از دایره توجه خارج نمیشود. معنای طلب که در استنطاق وجود دارد امری است میان ساختن و یافتن.»
در یکی از مقالات فصلنامه موضوع رفتار امام رضا(ع) با شاعران مطرح میَشود. امام رضا(ع) اهتمام ویژهای نسبت به تکریم شاعرانی داشت که از یک سو معارف دینی و سیاسی را در راستای تبیین جایگاه امامت در اشعارشان ترویج میدادند و از سوی دیگر چهره حقیقی حکومتهای بنیامیه و بنی عباس را با اشعار خود افشا میکردند. این سنخ از کنشهای امام، ناظر به مجموعه کنشهایی است که ایشان برای بالا بردن بصیرت و عمق بخشیدن به شناخت مردم انجام دادند تا آنها خود بتوانند مرز میان تظاهر و صداقت را تشخیص دهند. در واقع این نوع کنشها مصداق مواجهه بلندمدت با تظاهر است.
فصلنامه همچنین درباره موضوع تربیت سیاسی مقالهای منتشر کرده است و تربیت سیاسی را از جمله مفاهیمی معرفی میکند که در شکلدهی چهارچوبهای حکومت اسلامی و مشخصسازی نوع کنش جامعه و بصیرتافزایی اسلامی نقشی اساسی ایفا میکند. تربیت سیاسی فرآیندی است که از امور غیرسیاسی آغاز میشود و بعد از آن به حوزههای بسیطتری سوق پیدا میکند. امامان معصوم از طریق تربیت اجتماعی و سیاسی همواره به تبیین معارف دینی در حوزههای فردی و حکومتی پرداخته و به تربیت انسانهای تراز فرهنگ و هویت اسلامی اقدام کردهاند.
نظر شما