به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، وقتی حرف استعمار به میان می‌آید، نگاه‌ها به سمت جنگ‌های بین‌المللی معطوف می‌شود حال آنکه در دوره جدید استعمارگری، «حمله‌فیزیکی» انتخاب آخر است و خیلی «نرمک نرمک» به سمت استعمار می‌روند! جنگ نرمی که فرهنگ را مورد تهاجم قرار می‌دهد و چه چیزی جز زبان بهتر و ممزوج‌تر با فرهنگ؟
تسلط بر زبان هر تمدنی، راهی بسیار کارآمد برای نفوذ و تسلط بر آن است. زبان هژمونیک است یعنی ابزاری قوی که از زبان با اهداف غیرزبانی سوءاستفاده می‌شود و تغییرات جامعه هدف، بر اساس امیال صاحبان زبان مبدأ انجام می‌شود. البته که این با زبان میانجی متفاوت است. زبان میانجی زبانی است که برای برقراری ارتباط سخن‌گویان زبان‌ها و گویش‌های گوناگون، به کار می‌رود. حال آن که کدام زبان این جایگاه را داشته و دارد، خود گواهی برامپریالیسم زبانی خواهد بود. اگر انقلاب صنعتی اروپا مبدأ قرار داده شود، با توجه به میزان استفاده از زبان‌های مختلف در جامعه بین‌المل دو دوره پیشاغربی و پساغربی را خواهیم داشت که زبان‌هایی خواسته یا ناخواسته بر دیگر زبان‌ها مسلط بوده‌اند.
تردیدی نیست که حمله به یک زبان، حمله به هویت یک ملت است؛ اما نباید از این نکته غافل شد که در حال حاضر نیاز به زبان‌هایی دیگر و یادگیری آنها در دهکده جهانی بسیار حائز اهمیت است. در این کشاکش، باید رویکردی اتخاذ شود که تعاملی زبانی، فرهنگی و محافظه‌کارانه به کار گرفته شود که هم زبانی را دانست و هم هویت خود را از دست نداد! جنگ نرم است و خوشایند لکن حکایت پنبه و سر است.
نشست « امپریالیسم زبانی؛ تعامل زبانی» ساعت ۱۶ تا ۱۸ امروز، ۲۵ مهردر سالن جلسات طبقه چهارم حوزه هنری برگزار می‌شود.
دوشنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۱ - ۱۱:۰۹
نظر شما