فاطمه نانی‌زاد، از شاعران آیینی کشورمان در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با بیان اینکه شعر آیینی محصول ترکیب زیبای عاطفه، احساس و خیال شاعر است، عنوان کرد: مطالعه شاعر و استفاده وی از منابع معتبر تاریخی و دینی و نیز اشعار شاعران صاحب سبک می‌تواند در بارور شدن اندیشه شاعر آیینی موثر باشد. شاعر آیینی در زمان سرایش شعری درباره یک اتفاق یا شخصیت مذهبی و آیینی سوار بر اسب تخیل به تاریخ سفر می‌کند.
نانی‌زاد با تاکید بر اینکه شاعر توانمند آیینی به عناصر و مولفه‌های بسیاری دسترسی دارد، افزود: شاعر آگاهانه یا به صورت ناخودآگاه هر زمان اراده کند از این عناصر استفاده می‌کند. در حیطه شعر آیینی معنا فراوان است و هر شاعری با زاویه دید خود به خلق اثر می‌پردازد. در این عرصه دست و پای واژه‌ها بسته است و برای بیان حق مطلب و توصیف عظمت واقعه، محدودیت وجود دارد. در عین حال شاعر توانمند و هنرمند می‌تواند از واژه‌های اندک و محدود برای تبیین مضامین بلند استفاده کند. ممکن است شاعر آیینی درباره برخی مسایل دینی مرتبط با موضوع شعر خود پرسش‌هایی داشته باشد که برای یافتن پاسخ می‌تواند به مطالعه کتاب‌ها و منابع موجود در این زمینه بپردازد و یا به کارشناسان متخصص مراجعه کند.
این شاعر آیینی عنوان کرد: آنچه بی‌شک به قلم شاعر آیینی برکت و اعتبار می‌دهد، عنایت خاص اهل بیت (ع) است که بدون آن بر روح و جان مخاطب تاثیر نخواهد داشت. اثر ادبی آیینی با ارزش‌های دینی ما پیوند دارد و وقتی شاعر برای یکی از شخصیت‌های مذهبی به‌ویژه ائمه (ع) شعر می‌سراید این جهت معنوی و عنایت خاص شعرش را چون ترکیب‌بند محتشم و اشعار زیبای عمان سامانی ماندگار می‌کند. البته شعر آیینی ساحت‌های گسترده‌ای دارد و حتی می‌تواند عاشقانه باشد و تنها نمی‌توان ادعا کرد شعر آیینی شعر ولایی صرف است.
مدیر اجرایی دفتر ادبیات و هنر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تهران تاکید دارد که به برکت انقلاب اسلامی حضور بانوان و قلم‌زنی آنها در ادبیات آیینی افزایش یافته و امروز، با تعدد و کثرت شاعران توانمند زن روبه‌رو هستیم که با سروده‌های ارزشمند خود خوش می‌درخشند.
شعری از فاطمه نانی‌زاد درباره حضرت فاطمه (س)
هرچند خانه از همه خانه‌ها سراست
این آشیانه مسلخ سرخِ کبوتر است
از انتشار عطر تو در پرکشیدنت
آغوش خانه تا قیام قیامت معطر است
هرقدر خواستم که صبوری کنم نشد
مادر، عجیب ماتم تو گریه‌آور است
از آن زمان که ابر شدی بین کوچه‌ها
باران گرفته، صورت دیوارها تر است
بعد از تو هرچه لاله در این دشت داغدار
بعد از تو هر چه یاس در این باغ پرپر است
چهارشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۱ - ۱۰:۴۵
نظر شما