به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در پیام غلامعلی حداد عادل برای درگذشت این نویسنده، شاعر، مترجم و پژوهشگر آمده است: «درگذشت استاد ارجمند و ادیب و سخنور توانا، شادروان دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن، مایۀ تأسف و تأثر همۀ کسانی شد که از ده‌ها سال پیش از محضر درس و سخنرانی‌ها و کتاب‌ها و مقالات وی بهره‌ها برده و نکته‌ها آموخته بودند.
دکتر اسلامی ندوشن استادی دانشمند و نویسنده‌ای خوش‌قلم و پرکار بود که عشق به ایران و زبان و ادبیات فارسی همچون خون در پیکر همۀ آثارش جاری بود و علاقۀ وی به فردوسی نیز از ایران‌دوستی و فارسی‌دوستی وی حکایت می‌کرد.
فرهنگستان زبان و ادب فارسی درگذشت استاد دکتر اسلامی ندوشن را به اهل علم و ادب و بازماندگان ایشان، به‌ویژه همسر ارجمندشان، سرکار خانم دکتر شیرین بیانی، تسلیت می‌گوید و آرامش و آمرزش روان را برای آن فقید سعید از درگاه خداوند مسئلت می‌کند.»
محمدعلی اسلامی ندوشن متولد سال ۱۳۰۴ در ندوشن یزد بود که پنجم اردیبهشت ۱۴۰۱ در کانادا از دنیا رفت. او دانش‌آموخته حقوق بین‌الملل از فرانسه بود و استاد پیشین دانشگاه تهران، که علاوه بر درس‌های حقوقی، به تدریس نقد ادبی، سخن‌سنجی و ادبیات تطبیقی نیز می‌پرداخت. اسلامی ندوشن سال‌ها زندگی خود را صرف تحقیق در آثار علمی و ادبی ایران و ترجمه آثار نویسندگان جهان کرد و آثارش به‌صورت کتاب در بیش از ۵۰ جلد در زمینه‌های گوناگون اعم از ادبی، فرهنگی و اجتماعی به چاپ رسیده است.
برخی از کتاب‌های محمدعلی اسلامی ندوشن عبارت‌اند از: «ماجرای پایان‌ناپذیر حافظ»، «چهار سخنگوی وجدان ایران»، «تأمّل در حافظ»، «زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه»، «داستان داستان‌ها»، «سرو سایه‌فکن»، «ایران و جهان از نگاه شاهنامه»، «نامه نامور»، «ایران را از یاد نبریم»، «به دنبال سایه همای»، «ذکر مناقب حقوق بشر در جهان سوم»، «سخن‌ها را بشنویم»، «ایران و تنهائیش»، «ایران چه حرفی برای گفتن دارد؟»، «مرزهای ناپیدا»، «شور زندگی» (وان گوگ)، «روزها» (سرگذشت - در چهار جلد)، «باغ سبز عشق»، «ابر زمانه و ابر زلف»، «افسانه افسون»، «دیدن دگر آموز»، «شنیدن دگر آموز»، «جام جهان‌بین» و «آواها و ایماها».
چهارشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۵:۰۷
نظر شما