به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خوزستان،  نوش‌آفرین انصاری نویسنده و پژوهشگر در روز پایانی پانزدهمین گردهمایی بین‌المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی به میزبانی دانشگاه شهید چمران اهواز در نشستی مجازی با عنوان: «نوشتن تا کی» ضمن ابراز خوشحالی از ایده تاسیس انجمن زبان و ادب فارسی توسط استاد محقق و تدام این انجمن بیان کرد: امروز می‌خواهم از دو نفر به نام مرتضی تیموری و حسن امیری یاد کنم که امروز در بین ما نیستند و از تجربه همراهی آنان در اولین دوره گردهمایی انجمن بگویم که توانستند زیباترین پوستری را برای گردهمایی طراحی کنند که تاکنون در هیچ دوره‌ی این اتفاق تکرار نشده است.

انصاری با مرور بر تاریخچه شورای کتاب کودک تصریح می‌کند: شورای کتاب کودک از سال 58 تاکنون حیات پر برکت و درخشان خود را در حالی سپری می‌کند که از ترکیب  تعدادی سازمان مردن نهاد مرتبط ،وابسته و نزدیک به شورا پدید آمده است و این موسسات  توانسته‌اند در امر داوطلبانه طی این سال‌ها تجربه‌هایی را در ایران رقم بزنندکه به جرات میتوان گفت در هیچ کشوردیگری موسسات مردم نهاد تا این اندازه تاثیر گذار نبوده‌اند.

 این نویسنده ادامه داد: این موسسات (ثمن‌ها) با ویژگی‌های منحصر به فرد داوطلبانه در حوزه ترویج ، فعالیت‌های متفاوتی را ارائه داده‌اند که در بین این موسسات «شورای کتاب کودک» و موزه «عروسک و فرهنگ» از جمله موسسات موفقی بوده‌اند که ‌به خصوص در دوران کرونا در زمینه انتشارات و استفاده مطلوب از فضای مجازی در برگزاری کارگاه‌های متعدد و ادامه دار در زمینه نوشتن گام‌های مثبتی برداشته‌اند.

انصاری  با اشاره به کارگاه‌های برگزار شده با موضوع نوشتن از سوی شورای کتاب کودک عنوان کرد: بر اساس آمار ارائه شده در این کارگاه‌ها بین 250 تا 300  بانو شرکت کرده و همچنین مدرسان کارگاه افراد کارآزموده و با تجربه‌ای چون: محمدرضا شمس نویسنده‌ای که از تجربه نویسندگی خود تا رسیدن به  نوشتن و آموزش نوشتن  حضور دارد و مسعود ناصری، متخصص و کارشناس ادبیات کودک از مدرسان دیگر کارگاه‌های نوشتن هستند.

وی ورود به بحث نوشتن را یکی از اتفاق‌های بزرگ و مهم در ادامه این مسیر دانسته و تصریح می‌کند: نوشتن در سرزمین ما به شکل‌های مختلف از دوران کودکی  چه در خانه، مدرسه و جامعه سرکوب شده است و نکته مهم و اقبال به این کارگاه‌ها نشانگر این است که زن ایرانی در حال جدایی از عادت ننوشتن و شهامت پیدا کردن در زمینه  نوشتن است.
زیرا هرکس در جامعه به سهم خود حرف‌هایی برای گفتن دارد.

وی ادامه داد: برگزاری چنین کارگاه‌هایی تاثیرش بر کل خانواده  به خصوص جامعه‌ای که بانو در آن زندگی و کار می‌کند را گذاشته و زن را در گفت‌وگو و دفاع از نظر خود و خواندن آثار دیگر توانمندتر کرده است.  

انصاری با بیان اینکه خواندن و نوشتن دو روی سکه هستند، گفت: شرکت در این کارگاه‌ها تجربه مهمی است و هدف مدرسان تربیت نویسندگان بزرگ نیست بلکه مشخص کردن جایگاه زندگی شخصی و ارزش آن برای شرکت کنندگان است.

این پژوهشگر در ادامه به نقش ثمن‌های عضو پذیر تاکید کرد و افزود: افرادی که کارگاه شرکت می‌کنند، عضو شورا می‌شوند چون شورا یک آموزشگاه عمومی نیست که از شرکت کننده هزینه بگیرد. شورا یک زندگی، دنیای خاص و تداوم فردی است و علاقه‌مندی که وارد این جریان شده از من تبدیل به ما می‌شود و در حرکت جمعی بهتر دیده شده و به کار فرهنگی می‌پردازد.

انصاری گفت: نتایجی که از کتابخانه‌های تحقیقاتی به وجود آمده نشان داده که شورا توانسته ارتباط سازنده‌ای بین نوشته و استادان برقرار کند و در موزه فرهنگ و عروسک این اتفاق افتاده است و مجموعه کمک کننده به شورا گروه بررسی هستند که نزدیک به سی سال نوشته‌های نوجوانان را بررسی می‌کنند و همه بانوان شرکت کننده در این برنامه‌ها با نوجوانان ارتباط دارند.

دبیر شورای کتاب کودک در پایان ضمن ابراز امیدواری از تداوم و توجه به این کارگاه‌ها بیان کرد: امیدوارم از دل کارگاه‌ها آثار ارزشمند و خلاقی بیرون بیایید ما در آغاز راه هستیم و بر این باورم مهم‌ترین اثر نوشتن شکوفایی قدرتمند شدن و آزادی طلبی را به فرد می‌دهد.