بیتا ابراهیمی گفت: ولف خواننده را برای بازتعریفی از اینکه قهرمان کیست یا شجاعت چیست به چالش میکشد، تلاش جوانان سرگشته برای تغییر را تصویر میکند و از تجربهای انسانی و جهانشمول سخن میگوید.
بیتا ابراهیمی درباره نحوه آشناییاش با توبیاس ولف و ترجمه این اثر گفت: با توبیاس ولف از قبل آشنا بودم، چند اثر از او به فارسی ترجمه شده و نویسندهای شناختهشده است، اما دزد پادگان با پیشنهاد و مشورت دوستان نشر بیدگل انتخاب شد. جای خالی «دزد پادگان» در میان آثار ترجمه شده از این نویسنده بهوضوح احساس میشد.
او در ادامه از ویژگیهای آثار این نویسنده گفت: شهرت ولف بیشتر به خاطر داستانهای کوتاهش است، درواقع او از پیشگامانان داستان کوتاه امروز امریکاست و در کنار «ریموند کارور» و «ریچارد فورد» آثاری خلق کرده که به «رئالیست کثیف» شهرت دارد. او تجربهای واقعی و فیلترنشده از زندگی امریکایی برای خوانندگانش تصویر میکند و بیپرده نقد خود را درباره شرایط اجتماعی حاکم بیان میکند. تجربههای شخصیاش، به ویژه حضورش در جنگ ویتنام، در آثارش نمود دارد و به گفته خودش دغدغههای ذهنیاش هستند که داستانهایش را شکل میدهند. ولف برنده جوایز معتبری مثل پن فاکنر، وایتینگ، پن مولامود و سه دوره جایزه اُهنری شده و استادی شناخته شده در حوزه ادبیات است.
مترجم «بر پلی از نور ستارگان» فضای داستانی کتاب دزد پادگان را چنین بیان کرد: ولف در دزد پادگان تصویری از دوره جنگ ویتنام را از منظر جوانانی ارایه کرده است که بیهدف و سرخورده، به مسیری که شرایط پیشپایشان گذاشته کشیده میشود و با طنزی تلخ، هولناکی و بیهویتی ناشی از این اوضاع را از دید سربازها، صداهای خاموش جنگ، بیان میکند. روایت از سال 1965 (دقیقا آغاز رسمی جنگ ویتنام) آغاز میشود، یعنی دوره جانسون که سپاهی سازمان یافته جایگزین مستشاران امریکایی در ویتنام شدند و اعتراضهای مردمی هم آغاز شده بود.
در پاسخ به ناامیدی مردم و سربازان از این جنگ و بنبستی که امریکا در برابر ویتنام شمالی و ویتکنگ به آن رسید، نیکسون در سال 1969 برنامهای برای کنارهگیری سربازان امریکایی طرحریزی کرد که درگیری امریکا در کشورهای دیگر و اعتراضات گستردهتر در امریکا را به دنبال داشت. در واقع در دهه 60 مخالفتها، به خصوص از سوی دانشجویانی که خواهان اصلاحات در حوزههای سیاسی، نژادی و فرهنگی بودند، شکاف عمیقی در جامعه امریکا ایجاد کرد که ولف در صحنه مواجهه سربازان با معترضان به خوبی آن را تصویر کرده است. در نهایت امریکا با 10 هزار روز جنگ، 45 هزار کشته و 300 هزار زخمی خاک ویتنام را ترک کرد.
او در ادامه از تاثیر چنین رمانهایی برجنگ ویتنام بیان کرد: به نظرم اشتباه است که در جستوجوی تأثیری ملموس و یکباره از ادبیات باشیم. آگاهیبخشی، به شکلی درونی، ناملموس و تأثیرگذار، از ویژگیهای آثار هنری است و آگاهی فرایندی پویاست، یعنی با تکرار تجربیات در ادبیات، نوعی بازخوانی جمعی رخ میدهد که افزایش آگاهی را به دنبال دارد. همانطور که ولف در مصاحبهای میگوید: «... ما با لمس زیبایی تغییر میکنیم، با لمس کردن احساسی عمیق که هنرمندانه شکل گرفته .... به نظر من تغییر ممکن است نوعی شکفتن باشد، درکی از زندگی، فرار از زندان درون خودمان برای مدتی. تغییر این است.» بیشک تصویر کردن شرایط جنگ از دید افراد، تجربهای در اختیار خواننده میگذارد که در تصمیم گیریهای بعدیاش بیتأثیر نیست. او در ادامه افزود: البته «دزد پادگان» را نباید به اثری در «حوزهی جنگ ویتنام» تقلیل داد، دزد پادگان بر بستر این شرایط شکل گرفته، اما نمیشود ظرافت و توصیفات زیبای ولف را از تجربههای انسانی مثل سرگشتگی، بیاعتمادی، خیانت و خشم نادیده گرفت. ولف خواننده را برای بازتعریفی از اینکه قهرمان کیست یا شجاعت چیست به چالش میکشد، تلاش جوانان سرگشته برای تغییر را تصویر میکند و از تجربهای انسانی و جهانشمول سخن میگوید؛ که در نتیجه مانع محدود کردن اثر به رمانی در حوزهای خاص میشود.
وی در پایان از کتاب در دست ترجمهاش صحبت کرد: The other American (دیگر آمریکاییها) را ترجمه میکنم از خانم لیلا لعلمی، نویسنده امریکایی _ مراکشی، که تبعیض؛ تبعیض از هر نوع و جنسی، نژادی یا جنسیتی؛ را از منظر قربانیان و عاملان توصیف کرده است و در آن صدای سیاهان، زنان، اقلیتهای امریکا و سفیدپوستان در کنار هم شنیده میشود.
نظر شما