مهدی وجدانی آهنگساز و رهبر ارکستر درباره این آلبوم در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: من در بخش موسیقی این اثر که به سفارش ژین استودیو تولید شده، به دنبال چیزی بودم که تکراری نباشد. زیرا این سبک کارها (موسیقی-دکلمه) قبلا  توسط استاد شاملو اجرا شده بود. بزرگان دیگری هم چنین کارهایی را اجرا کرده بودند. زنده یاد خسرو شکیبایی و همینطور استاد پرستویی این کار را اجرا کرده بودند و دنبال این بودم که بتوانم تفاوتی ایجاد کنم.

وی افزود: به همین دلیل شعر و صدای شمس لنگرودی را تصویری دیدم و احساس کردم که دارم موسیقی-فیلم می‌سازم و طراح پوستر خانم پروان سعی کرد پوستر را جوری طراحی کند که وقتی شما پوستر اصلی را می‌بینید (چون این پوستر که الان منتشر شده، پوستر اولیه کار است و پوستر اصلی یک چیز کاملا متفاوت است) تصور کنید یک فیلم است یا یک «سکانس پلان» از یک فیلم که داریم برای آن موسیقی می‌نویسیم. به همین دلیل تلاش کردم که بتوانم به بافت زیرساختی شعر، صدا و لحن استاد نزدیک شوم و در نهایت به مجموعه‌ای رسیدم که تشکیل شده از سازها و ارکستر زهی شامل ویولون‌ها، ویولون آلتوها، ویلنسل و کنترباس، که این به عنوان بستر کار می‌تواند برای شروع چیز جالبی باشد.

این آهنگساز درباره سازهایی که بیشتر در این اثر استفاده شده و اهمیت صدای شمس لنگرودی در این اثر گفت: در فاز بعد، باید به این فکر می‌کردم که سازهای ما باید کاراکتر داشته باشد و برای اینکه این کاراکتر را داشته باشد به سازهای بادی فکر کردم. مثل فلوت و اُبوا و برای اینکه بتوانیم حس کار را بیشتر القا کنیم و کار را عاشقانه تر کنیم و از فضای ارکسترال دور کنیم و یک مقدار مدرن به آن نگاه کنیم، از ساز گیتار کلاسیک استفاده کردم. به دلیل جنس صدایی که قرار است عاشقانه بودن کار را نشان دهد و از طرفی اجتماعی بودن کار را هم بتواند به ما نشان بدهد.  تا زمانی که استاد در حال خواندن شعر هستند:  «آسان است، آسان است، آسان است برای من که به شهاب نومید فرمان دهم که به نقطه اولش برگردد...» یعنی حتی این نا ممکن ها را می‌خواهد ممکن کند و می‌گوید اینها برای من آسان است. تا اینجا موسیقی همراهی می‌کند، اما به نظرم نقطه عطف این کار جایی است که در انتها استاد می‌گوید «آسان نیست».

                      

این رهبر ارکستر ادامه داد: زمانی که داشتم موسیقی را می‌نوشتم احساس کردم اینجا دریچه جدیدی به جهان باز می‌شود و نقطه عطف موسیقی و نقطه تاثیرگذار ما باید دقیقا اینجا باشد. تا قبل از این ارکستر کاملا دارد همراهی می‌کند، سازهای بادی چوبی و سازهای زهی کاملا همراه هستند و فراز و فرود را برای شما طراحی می‌کنند و سعی می‌کنم موسیقی اصلا خودنمایی نداشته باشد و کاملا در اختیار تصویر و شعر است. ولی وقتی که می‌گوید «آسان نیست»، آنجا موسیقی تازه می‌خواهد به شما رنگ بدهد و به شما بگوید که زندگی هست.

وی ادامه داد: انتخاب شعر در قطعه «آسان نیست» با تهیه‌کننده اثر بود و از این جهت کار آهنگساز سخت‌تر می‌شود چون اگر از ابتدا انتخاب شعر با من بود شاید اثری انتخاب می‌کردم که به ذهنیت موسیقایی من نزدیک‌تر باشد اما در این شرایط آهنگساز ابتدا باید شعر را کامل همراه با  مفهوم‌ها و لایه‌های پیدا و پنهان آن درک کند و در مرحله بعد به لحن شاعر دقت نظر داشته باشد و سپس موسیقی‌ای را  بنویسد با رنگ آمیزی متناسب با شعر و صدای شاعر که نقش مکمل داشته باشد.

وجدانی در پایان گفت: در بحث ادبیات و بالاخص مقوله شعر، شخصا با آن بیگانه نیستم. چرا که از خانواده‌ای اهل کتاب هستم، عموی پدرم نویسنده بود یا مادربزرگ من در دوره‌ای که افراد کمی سواد داشتند هزار بیت شعر و ضرب‌المثل حفظ بود و در خانه ما همواره پدرم در حال مطالعه بوده و هست و حافظ بخشی از زندگی ما بوده، اما معتقدم این عقبه اتفاقا کار من را دشوارتر کرد تا پیوند صحیحی در این اثر رقم بزنم چرا که وقتی با استاد شمس لنگرودی همکاری می‌کنید یعنی با یک تفکر و  نسلی از ادبیات ایران روبه‌رو هستید که وزن بسیار سنگینی دارد و شما باید ارزش‌ها و میراث‌ را به عنوان آهنگساز جوان نسل معاصر حفظ کنید.