رد پای اوست‌ها در سراسر دنیا نیز به خوبی و با جذابیت دنبال شده است. در این کتاب نویسنده افزون بر بررسی سرچشمه‌های شکل‌گیری این ملت و مراحل توسعه آن، به مسائلی نظیر زبان، فرهنگ، آداب و رسوم اجتماعی، آثار باستانی و.... نیز پرداخته است.
در 21 آذرماه 1396 همایش بین‌المللی کاربردی ایران ـ قفقاز شمالی «تاریخ و چشم‌اندازهای همکاری» در دانشگاه دولتی اوستیای شمالی با حضور شماری از مسئولان، اساتید دانشگاه، پژوهشگران، تجار و سرمایه‌گذاران ایرانی و روسیه‌ای در شهر ولادی‌قفقاز، پایتخت جمهوری خودمختار اوستیای شمالی فدراسیون روسیه برگزار شد. شهری که در 1784 بنا شده است و از زمان تأسیس تا تثبیت قدرت بلشویک‌ها در روسیه، یاد و نشان پررنگی در منابع تاریخی ایران دارد. شهری که در مسیر آمد و رفت ایرانیان به روسیه در راه تفلیس به روستوف و از آنجا به مسکو و سن‌پترزبورگ قرار داشته و یکی از سکونت‌گاه‌های اتباع ایرانی ساکن در روسیه تزاری بوده است.
البته اهمیت ولادی‌قفقاز و اوستیا دلایل دیگری نیز دارد و آن تبار و هویت و خودآگاهی قومی «اوست‌ها» است. آنان خود را «ایرونی» می‌نامند و خویشاوند ایرانیان می‌دانند و بر تبار سکایی خویش واقف‌اند و بدان افتخار می‌کنند.
در بخشی از مقدمه کتاب آمده است: «زبان‌های فارسی باستان در الواح میخی شاهان هخامنشی، زبان اوستا در کتاب مقدس زرتشتی‌ها، زبان مادی و اسکیفی هم به زبان‌های ایرانی باستان تعلق دارند. هر کدام از آنها در نهایت نوادگان خود را داشته‌اند. زبان‌های ایرانی میانه شامل فارسی میانه، خوارزمی، اشکانی، باختری، سغدی، سکایی، سرمتی و آلانی است. زبان‌های فارسی، دری و لهجه‌های فارسی ـ تاجیکی افغانستان، پشتو (افغانی)، کردی، تاجیکی، لری و لهجه‌های بختیاری، بلوچی، تاتی، تالشی، گیلکی، مازندرانی، گویش‌های فارسی، مونجانی، ارموری، پراچی، یغنایی و همچنین زبان‌های پامیری (شغنایی، روشنی، برتنگی، ارشری، سریکالی (سرقلی)، یزغلامی، اشکشمی و وخانی جزو زبان‌های ایرانی معاصر هستند.»
پیشینه مردم اوستیا به چند قرن قبل از میلاد مسیح می‌رسد، مردمی که تبار به آلان‌ها (سده اول میلادی) و از آلان‌ها به سرمت‌ها (سده چهارم تا یکم پیش از میلاد) و سکاها (سده هشتم و هفتم پیش از میلاد) می‌برند و به زبانی از خانواده زبان‌های ایرانی سخن می‌گویند و از معدود گویشوران به یک زبان زنده سکایی در عصر حاضر هستند. زبان‌هایی که روزگاری گستره گویشوران آنها سرزمین‌های وسیعی از استپ‌های آسیای داخلی و ولگای میانی تا اروپای شرقی را در بر می‌گرفت.
اوست‌ها از زمره مردمانی هستند که در طول تاریخ خود افزون بر کامیابی‌ها و افتخارات پ رشمار، تجارب دشوار و تلخ فراوانی را نیز از سر گذرانده‌اند و سکونتگاههایشان در شماری از بزرگ‌ترین تهاجم‌های تاریخ از جمله هجوم هون‌ها در سدف چهارم میلادی و هجوم مغولان در سدف سیزدهم میلادی و هجوم تیمور در سدف چهاردهم میلادی دستخوش ویرانی‌های عظیم شده است.
سکونتگاه کنونی اوست‌ها بر بلندای کوهستان بزرگ قفقاز در دو سوی گذرگاه دریال نمادی از تاریخی است که بر آنها گذشته است؛ مردمی که در نتیجه قرار گرفتن در معرض تهاجم‌های مستمر، سکونتگاههایشان از دشت‌ها و کوهپایه‌ها به ارتفاعات عقب نشسته است و در حال حاضر نماینده تاریخی هستند که یادگارهایی کهن را به همراه دارد.
«اوست‌ها در گذر تاریخ» در 100 صفحه با شمارگان هزار نسخه و به قیمت 50 هزار تومان از سوی نگارستان اندیشه منتشر شد.
نظر شما