مهدی حق‌شناس در گفت‌وگو با ایبنا درباره علت اقتباس از داستان «بی‌عرضه» اثر آنتوان چخوف اظهار کرد: به صورت اتفاقی در اینترنت برخی از داستان‌های کوتاه این نویسنده را می‌خواندم که به این اثر برخورد کردم؛ از داستان خوشم آمد و احساس کردم که پیامی برای افرادی دارد که ترس و استرس دارند و نمی‌توانند حق‌شان را از دیگران بگیرند؛ بعد از آن شروع کردم به انجام کارهایی برای ساخت فیلم و همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد.
مهدی حق‌شناس
وی با اشاره به این که تا پیش از ساخت فیلم داستانی «ترسو»، در زمینه ساخت فیلم‌های مستند و تبلیغاتی فعالیت می‌کرد گفت: داستان این فیلم در محیط یا کارگاه خیاطی می‌گذرد. فضای آن تقریبا فضایی نمایشی است؛ گویی در قالب صحنه تئاتر اجرا می‌شود. چون چخوف این ثر را در قالب نمایشنامه نوشته است و من هم سعی کردم آن را در یک فرم بیرونی‌تر اجرا کنم. و تلاشم بر این بود تا فضای این داستان را ایرانی کرده و آن را به فرهنگ و فضای ایرانی نزدیک کنم.
مهدی حق‌شناس در پاسخ به این سوال که چرا گرایش فیلمسازان به ساخت اثری اقتباسی کم شده است، بیان کرد: این امر یک معضل است. در کشورهای اروپایی و آمریکایی اقتباس از ادبیات بسیار زیاد است در کشور ما فیلمسازان دوست دارند فیلمنامه را خود بنویسند که گاهی اوقات این روش جواب نمی‌دهد و به اصطلاح فیلم در نمی‌آید. به نظر من اگر کارگردان با یک داستان یا فیلمنامه خوب که پایه قوی دارد برخورد کرد عیبی ندارد که از آن استفاده کند و بر اساس آن فیلم بسازد.
نظر شما