حجت‌الاسلام محمد خامه‌گر، عضو هیئت علمی گروه قرآن و مطالعات اجتماعی پژوهشکده اسلام تمدنی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ضمن تسلیت سالروز شهادت امام حسن‌بن علی‌العسگری(ع)، درباره به امامت رسیدن یازدهمین امام شیعیان، عنوان کرد: ایشان فرزند امام هادی(ع) است و پس از شهادت پدر بزرگوارشان در سال ۲۵۴ قمری به امامت رسیدند. امام هادی(ع) در وصف فرزند خویش می‌فرمایند: «فرزندم ابومحمد، اصیل‌ترین چهره‌ خاندان نبوی و استوارترین حجت است. او بزرگ فرزندانم و جانشین من است و امامت و احکام آن به سوی او بازمی‌گردد.»

این استاد دانشگاه با اشاره به دوران زندگی امام حسن عسگری(ع) اظهار کرد: هنگامی که امام حسن عسگری(ع) در دوران طفولیت به سر می‌برد، متوکل، پدرش امام هادی(ع) را به شهر سامراء منتقل کرد، لذا آن حضرت از کودکی در سامرا بودند. از داستانی که از دوران کودکی آن حضرت نقل شده است مشخص می‌شود که آن حضرت از همان ابتدا از علمی الهی برخوردار بوده‌اند.

وی افزود: سال‌های امامت ایشان در شهر سامرا و غالباً تحت کنترل شدید خلفای عباسی سپری شد به نحوی که ارتباط آن حضرت با شیعیان بسیار محدود و تنها به وسیله وکیلان خاص آن حضرت صورت می‌گرفت. ایشان پدر حجت خدا بر زمین، امام زمان عجل الله فرجه الشریف است.

عضو انجمن قرآن پژوهان حوزه علمیه قم درباره چگونگی شهادت امام حسن عسگری(ع) توضیح داد: آن حضرت در هشتم ربیع‌الاول سال ۲۶۰ هجری به وسیله زهری که به دستور معتمد خلیفه چهاردهم عباسی به ایشان خورانده شد به شهادت رسیدند و در سامرا، کنار پدر بزرگوارشان امام هادی(ع) به خاک سپرده شدند. وقتى امام عسگرى(ع) رحلت کردند، صداى شیون و فریاد همه جا را فرا گرفت. مردم فریاد مى‌زدند: ابن الرضا رحلت کرد. آنگاه براى تدفین آماده شدند، بازار سامرا به حال تعطیل درآمد و هنگام رحلتش هاله‌اى از غم و بهت‌زدگى فضاى سامرا را فرا گرفت.

وی همچنین با اشاره به وضعیت سیاسی زمان امام حسن عسگری(ع) بیان کرد: امام حسن عسگری(ع) تحت فشارها و محدودیت‌های زیادی از طرف خلفای عباسی زندگی می‌کرد، چرا که در آن دوران شیعه بـه صورت یک قدرت عظیم در عراق درآمده بود و این باعث می‌شد که خلفاء احساس خـطر کنند. روشن است که امام عسگری(ع) همانند سایر امامان، در صورت داشتن اختیار و آزادی، نه سامرا بلکه مدینه را برای زندگی انتخاب می‌کردند. در واقع اقامت طولانی ایشان در سامرا جزء نوعی بازداشت از طرف خلیفه قابل توجیه نیست. به همین جهت از امام خواسته بودند حضور خود را در سامرا، به طور مداوم به آگاهی حکومت برساند؛ چنان که طبق نقل یکی از خدمتکاران امام، آن حضرت هر دوشنبه و پنجشنبه مجبور بود در دارالخلافه حاضر شود.
 
حجت الاسلام خامه گر عنوان کرد: امام حسن عسکری(ع) توصیه‌هایی به شیعیان داشتند، از جمله اینکه به شیعیان می‌فرمودند: دوستی نیکان نسبت به یکدیگر برایشان فضیلت است و بغض بدکرداران نسبت به نیکان‌ زیور و زینت آنان است، لیکن بغض نیکان نسبت به بدکاران مایه‌ خواری بدکاران است. همچنین در جای دیگر اشاره کرده‌اند به این نکته که همه‌ پلیدی‌ها در خانه‌ای گذارده شده و کلید همه‌ی آنها، «دروغ» قرار داده شده است. همچنین امام حسن عسگری(ع) به شیعیان می‌فرمود: همانا رسیدن به خدا، سفری است که جز با شب زنده داری‌ نمی‌توان به آن دست یافت.
 
وی درباره رساله‌ها، نامه‌ها و آثاری که از امام حسن عسگری(ع) باقی مانده توضیح داد: مهم‌ترین اثر باقیمانده از امام حسن عسگری(ع)، کتاب تفسیر سوره حمد و قسمتى از سوره بقره است که این کتاب تفسیرى است که  به روایات امام عسگرى(ع) نسبت داده شده است.
 
این استاد حوزه علمیه با معرفی کتاب‌های مفیدی که در مورد امام حسن عسگری(ع) ارائه شده و در دسترس است، گفت: نگرشی کوتاه بر زندگانی امام حسن عسگری(ع)، (پدیدآورنده: واحد تحقيقات مسجد مقدس جمکران)، اخلاق عسگری (پدیدآورنده: غلام جیلانی اعظمی)، چهل حكايت از زندگی امام حسن عسگری(ع) (پدید آورنده: ناصر نادری)، نکاتی پیرامون مقام و منزلت امام حسن عسگری(ع)(پدیدآورنده: سیدمحمدرضا طباطبایی نسب)، مباحثی پیرامون سیره امام یازدهم حضرت حسن عسگری(ع)(پدیدآورنده: سيدمحمدرضا طباطبايی نسب) و روایت داستانی زندگی امام حسن عسگری(ع) (پدیدآورنده:  فاطمه مستغنی) از جمله کتاب‌های مفید درباره امام حسن عسگری(ع) است که در اختیار علاقه‌مندان قرار دارد.