او ادامه داد: طی مشورت با دوستان، قرار است جلسات و برنامه‌های مختلفی از قبیل نشست‌های ادبی روزانه، با فعالان این حوزه داشته باشیم. در ابتدا ترجیح دادیم کار را با حوزه طنز که بسیار شیرین است شروع کنیم. امیدواریم این نشست‌ها با حضور ادیبان و طنزپردازان، اتفاقات تازه‌ای را رقم بزند.
ناصر فیض نیز طی سخنانی بیان کرد: سابقا قرار بود اینجا اتفاقاتی بیفتد که همه نیم بند رها شد و ادامه پبدا نکرد. برگزاری این نشست‌ها امتیازات مثبت و منفی‌ای دارد که البته امتیازات مثبت آن بیشتر است؛ در این آشفته بازار طنز که اکثر نشست‌ها تعطیل می‌شوند، امکان ارائه استعدادهای طنز بالا می‌رود، البته کارهای تکراری هم ممکن است زیاد شود اما به هرحال وجود این نشست‌ها بهتر از نبود آن‌هاست.
او با اشاره به اینکه زرویی نصرآباد، بنیانگذار اتفاقات طنز بود گفت: مرحوم زرویی در حوزه هنری، پیشنهاد این کار را داد و آن زمان کسی فکر نمی‌کرد طنز بتواند به چنین جایگاهی برسد. آن وقت‌ها طنز فقط در مطبوعات، آن هم به صورت اندک دیده می‌شد و جایگاهی در جامعه نداشت. بعد از زرویی بود که طنز جایگاه خود را پیدا کرد و مورد حمایت قرار گرفت.
فیض اضافه کرد: با اینکه ابوالفضل زرویی اواخر عمر خود خانه نشین بود، باز هم دوستان از محضرش استفاده می‌کردند. او انسان فاضلی بود که علاوه بر طنز، علاقه شدیدی به زبان و ادبیات فارسی داشت و بر آن مسلط بود. افسوس که زود از میان ما رفت.
فیض در خصوص اصول طنز بیان کرد: اگر این اصول را بیاموزیم، شاید خیلی راحت‌تر بتوانیم اثر خلق کنیم. گاهی بداهه گویی می‌تواند نمک داشته باشد. اصل و مایه طنز، تضاد و تناقض است.
.jpeg)
در ادامه این مراسم، اسماعیل امینی در تکمیل سخنان فیض اظهار کرد: مسیر طنز، مسیر سختی است که طی قرن‌ها به اینجا رسیده است و هنوز دعوا بر سر این است که ما به چه چیز می‌خندیم و چه چیز می‌تواند دستمایه طنز باشد. متاسفانه فکر می‌کنیم هرچیزی که مال دیگری است می‌توانیم به آن بخندیم؛ مثل اینکه ما در شهر زندگی می‌کنیم و دیگری در روستا، من باهوشم و دیگری کندذهن و امثال اینها...باید بگویم که همه اینها غیراخلاقی و غیر هنری است؛ این چیزی است که به عنوان استندآپ کمدی‌ها به خورد ما می‌دهند و رادیو تلوزیون هم به آن دامن می‌زنند. به جد تقاضا دارم که اینگونه شوخی‌ها را از طنز نوشتن کنار بگذارید.
او اضافه کرد: ما باید با آن چیزی که شایسته انسان نیست شوخی کنیم. مثل دروغ و حسادت. بیماری‌های روحی و اجتماعی می‌تواند در معرض شوخی قرار گیرد. در واقع ما با افراد شوخی نمی‌کنیم، بلکه با تیپ‌ها شوخی می‌کنیم. متاسفانه در فضای مجازی اینگونه طنزها رایج شده است و سوژه کل رادیو و تلوزیون هم همین است؛ با سیاست کاری نداشته باشید و هرکاری می‌خواهید بکنید.
امینی با اشاره به ظرافت طنز گفت: در مطبوعات چندان توجهی به ظرافت طنز نمی‌شود. ذائقه عمومی نباید برای شعر طنز اهمیتی داشته باشد.
فیض نیز در ادامه بیان کرد: مجامع عمومی برای متخصص نیست. بدترین ضربه برای طنز‌نویس این است که در فرهنگسراها شعر بخواند، این باعث می‌شود فکر کند که باید مطابق ذائقه مردم شعر بگوید. شعر هنر مردمی نیست. مثلا ما نمی‌توانیم مینیاتور را جوری بکشیم که همه مردم بفهمند، شعر هم اینچنین است.
لازم به ذکر است بعد از ایام ماه محرم، این نشست‌ها به صورت مستمر برگزار خواهد شد.
نظر شما