در نشست «دانش و فرهنگ» در حوزه هوانوردی کارشناسان معتقد بودند: صنعت هوانوردی در ایران نیاز به اطلاعرسانی وسیعی دارد متاسفانه تاکنون توجه کمی در زبان فارسی به این صنعت داشتهایم.
رزازان در ابتدای این مراسم گفت: از 12 یا 13 سال پیش به صورت تخصصی فعالیتم را با عکاسی هوانوردی آغاز کردم. آن زمان ضعف زیادی در حوزه عکاسی در حوزه عکاسی هوانوردی وجود داشت. از دهه 80 پرداختن به فرهنگ هوانوردی در کشور رو به افول رفت که در مجلات هوایی و هوانوردی هم این روند مشاهده میشد که همه این عوامل به عدم حمایت بخش دولتی از صنعت هوانوردی برمیگشت. درحقیقت ما هیچگاه کشور پیشرویی در این زمینه نبودیم.
وی ادامه داد: تلاش کردم از طریق عکاسی به زیباییهای این صنعت بپردازم تا اینکه در اواخر دهه 80 هواپیماهای سادهای چون توپولوف مورد توجه اروپاییان قرار گرفت. آنها سفرهایی را به ایران کردند تا از این هواپیماها بازدید کنند.
رزازان با اشاره به فعالیتهای نشر در صنعت هوانوردی گفت: متاسفانه در زمینه هوانوردی انتشارات تخصصی نداشتیم. کتاب «پرواز» یکی از کتابهایی است که برای اولین بار در ایران در زمینه صنعت هوانوردی منتشر شد. ما توانستیم کپیرایت این کتاب را بخریم و با بهترین کیفیت حتی بهتر از کتاب اصلی به چاپ برسانیم. این کتاب یکی از برترین کتابها در دنیا محسوب میشود.
وی ادامه داد: نویسنده این کتاب تا جایی که ممکن بوده است تاریخ هوانوردی جهان را پوشش داده است. وقتی این کتاب را ترجمه میکردم، علاقه بسیاری داشتم تا تاریخ هوانوردی ایران هم در این کتاب گنجانده شود به همین دلیل با نویسنده اصلی کتاب طی ارتباطی این اجازه را دریافت کردم و از ناشر اصلی درخواست کردیم فصل آخر کتاب به تاریخ هوانوردی ایران پرداخته شود.
رزازان با اشاره به محتوای اصلی کتاب گفت: کتاب از 8 فصل تشکیل شده است. در کتاب به جنگ جهانی اول اشاره شده تا پیشرفتهای تکنولوژی امروزی در صنعت هوانوردی. نویسنده در بخشی از کتاب هم به عصر طلایی هوانوردی پرداخته است. عصری که هوانوردی مسافربری اوج میگیرد.
رزازان افزود: بخشی از کتاب در مورد جهان در حال تحول بحث میکند. این روزها جهان تبدیل به یک دهکده جهانی شده است. در واقع میتوانم بگویم جذابترین بخش کتاب این قسمت است و فصل آخر کتاب هم همانطور که قبلا اشاره شد، به تاریخ مختصر از هوانوردی در ایران پرداخته است.
این مترجم کتابهای هوانوردی با اشاره به دومین کتاب در دست ترجمه خود گفت: کتاب دومی که در دست دارم، درس آموختههایی از بزرگترین پروژههای هوانوردی است که نیکلای نویسنده اصلی این کتاب است. نویسنده این کتاب خود یک هوانورد مشهوری است که به مدت 57سال در شرکتهای مختلف هوایی دنیا فعالیت کرده است. این کتاب بسیار جذابیت دارد. در حقیقت صفر تا صد یک پروژه هوایی را برای علاقهمندان به این صنعت توضیح میدهد. در واقع نویسنده در این کتاب میخواهد به جدایی دولت از بخش خصوصی در صنعت هوانوردی اشاره کند. اینکه میتواند بخش خصوصی صنعت هوانوردی را رشد و توسعه دهد.
وی ادامه داد: نیکلای از هواپیماهای جنگ جهانی دوم تا مدرنترین هواپیماهای امروزی در کتاب خود آورده است که هر بخش آن درسی گسترده در بحث هواپیمایی دارد.
در ادامه این نشست تخصصی نوید مقصودی گفت: ما با مقولهای روبهرو هستیم که به شدت جذاب است. در حقیقت پرواز همواره برای بشر جذاب بوده است اما انسان توانست در قرن 20 بر فراز آسمان برای اولین بار پرواز کند. اما بعد از آن به شدت رشد کرد و امروز جهان را به تسخیر خود درآورده است.
وی افزود: بدون شک یکی از کشورهای در حال توسعه در این زمینه هستیم. هوافضا جنبههای گوناگونی دارد از جمله اقتداری، رفاهی، تجاری و اقتصادی. ما در ایران با اینکه فقط بهرهبردار این صنعت هستیم، اما به علت جنگ به خوبی توانستهایم بهرهبرداری بسیار موثری از آن داشته باشیم. ما امروزه هم از این صنعت خوب بهرهبرداری میکنیم. درست است که از ناوگانهای هوایی سالخورده استفاده میکنیم اما باید اشاره کرد که به بهترین نحو ممکن از آن بهرهبرداری میکنیم.
این مشاور نشر در صنعت هواپیمای افزود: هوانوردی نوعی فرهنگ است و باید در جهت آگاهی به مردم، نظاممندتر رفتار کند. ما کمتر توجهی در زبان فارسی به این صنعت داشتیم. معتقدم این صنعت نیاز به اطلاعرسانی زیادی دارد. ما کشوری هستیم که توانستهایم شیای را به مدار زمین بفرستیم اما درخصوص آگاهیبخشی غفلت کردیم و بیشتر فعالیتهایمان در جهت تبلیغات و ارائه برخی محتوای خنثی برای جامعه بود. موضوع این محتواها اغلب این بود که مردم شاهد رویکردهای تبلیغاتی باشند. امیدوارم این بخش اطلاعات اصلاح شود و ما شاهد ارائه اطلاعات استاندارد به جامعه در قالب کتاب باشیم.
در ادامه این مراسم ربیعی گفت: متاسفانه حافظه تاریخی ما ایرانیان کمی ضعیف است. زمانی روایتی بود که میگفتند تاریخ را فاتحان میسازند اما متاسفانه ما در این چند ساله حافظه تاریخی خود را از دست دادهایم. نسل جدید ما نمیداند که ما 8سال در جنگ تحمیلی در زمینه نبردهای هوایی پیشتاز بودیم. نگرانی من این است که اسطورههای هوانوردی کشور همانگونه که برخی اسطورههای تاریخی – هنری کشور توسط کشورهای همسایه ربوده شد، این اسطورهها هم ربوده شوند برای مثال بعید نمیدانم که روزی کشور عراق عباس دوران را افتخاری برای خود بداند همانگونه که ترکیه با برخی مفاخر ایران کرد. ما هنوز باید سرمایهگذاری کنیم تا کتابهایی بنویسیم و آثار خود را ثبت کنیم.
نظر شما