به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، بیست‌ودومین نشست از سلسله‌نشست‌های سعدی‌شناسی با عنوان «برخوان سعدی» توسط انجمن فرهنگ و ادب شیراز و با همکاری سازمان اسناد و کتابخانه ملی مرکز فارس و مرکز سعدی‌شناسی برگزار شد.

در این نشست محمدحسین کرمی استاد دانشگاه، پژوهشگر و مؤلف به سخنرانی پیرامون کار و شغل از دیدگاه سعدی پرداخت و ضمن سخنان خود گفت: شمول و فراگیری هنر سعدی در انواع نظم و نثر، پختگی ارائه آن‌ها و به کارگیری انواع مضامین؛ مدح آمیخته به موعظه، غزل، مرثیه، عشق و مضامینی در خصوص همه شئونات زندگی، او را شاعری بلند آوازه، ماندگار و جهانی ساخته است.

او در ادامه افزود: سعدی شخصیتی کامل، باتجربه‌ترین و جهاندیده‌ترین شاعر است؛ شاعری مسئول و متوجه همه امور زندگی و به همین دلیل به کار و شغل که یکی از مهم‌ترین پایه‌های زندگی انسان است بی‌توجه نبوده چرا که او شاعری است که موضوع شعرش انسان و زندگی انسان است.

کرمی در ادامه سخنان خود گفت: به باور سعدی کار و شغل ضرورت زندگی انسان است چرا که انسان برای زنده ماندن نیاز به امکاناتی دارد که بدون تلاش حاصل نمی‌شود. اگر انسان‌های اولیه را با انسان‌های امروزی مقایسه کنید، تمام سیر تعالی انسان‌ها را از کار و تلاش می‌یابید. به همین دلیل است که سعدی می‌گوید: نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود/ مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.

و یا در جایی دیگر می‌گوید: گنج اگر خواهی در طلب رنجی ببر/ خرمن ار می‌بایدت تخمی بکار.


                         
                         محمدحسین کرمی

این استاد دانشگاه در ادامه گفت: به زعم سعدی، هر انسانی باید در گام نخست برای خود و سپس برای خانواده و جامعه‌اش مفید باشد و در غیر این صورت؛ اگر نفع کسی در نهاد تو نیست/ چنین گوهر و سنگ خارا یکی است.

وی با اشاره به فضیلت کار کردن از دیدگاه سعدی مشقت کار کردن را شیرین‌تر از مذلت خدمت سلطان دانست و افزود سعدی از تنبلی و بیکارگی بیزار است؛ حکایت روباه بی‌دست و پای بوستان او نیز تأکید بر همین امر است.

او همچنین اشاره کرد که سعدی در نگاهش بدین امر از مفهوم دنیوی فراتر می‌رود و نگاهی فرازمینی می‌یابد چنان‌که اشاره می‌کند که خداوند نیز زحمت‌کشان را بیشتر دوست دارد و جایگاه و منزلت آنان را فراتر می‌نهد؛ یکی را که سعدی قدم بیشتر/ به درگاه حق منزلت بیشتر.

کرمی در ادامه گفت: گاه ممکن است که انسان راه روشنی در پیش چشم در زندگانی نداشته باشد با این همه نباید از کار و تلاش فروگذاری کند؛ به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل/ و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم

او در ادامه گفت که سعدی به نکات دقیقی از این امر اشاره می‌کند و می‌داند که هر کسی را بهر کاری ساختند و از همین روست که توصیه می‌کند؛ به کارهای گران مرد کاردیده فرست و در خلاف این صورت است که «هر که ناآزموده را کار بزرگ فرماید، با آنکه ندامت برد، به نزدیک خردمندان به خفت رای منسوب گردد» و به همین جهت بسته به نوع کار پیشنهادهای شغلی را براساس توان آدمیان مطرح می‌سازد به ویژه در امور مالی که عمل گر دهی مرد منعم شناس/ که مفلس ندارد ز سلطان هراس.

او ویژگی مهم عامل و کارگزار را خداترس بودن و امین بودن آن برشمرد و گفت در عین حال کارگزاران و عاملان حکومت به باور سعدی باید کاملا تحت‌نظر باشند و در صورت خطا باید مورد تنبیه واقع شوند؛ مکن صبر بر ظلم دوست! سعدی توصیه به امنیت فضا برای سرمایه‌گذاری دارد و به همین دلیل تأکید می‌کند که: نکودار بازرگان و رسول.

او شغل‌های خطرپذیر اما پردرآمد را عهده‌دار شدن شغل‌های مالی کلان در خدمت پادشاه و نیز تجارت دریا برشمرد و گفت که سعدی پیوسته از این دو با احتیاط سخن می‌گوید و مارا از آن برحذر می‌دارد. او نخستین بار به رعایت حق بازنشستگی اشاره می‌کند و انجام آن را امری انسانی تلقی می‌کند چنان‌که؛ چو خدمتگزاریت گردد کهن/ حق سالیانش فراموش مکن.


                 

کرمی در پایان سخنانش افزود: رزق و روزی مقدر است و سعدی توصیه می‌کند که از درگاه حق نباید ناامید شد و نیز نباید از خاطر برد که موفقیت در کسب مال و موقعیت نیز تنها منوط به تلاش فردی شخص نیست که لطف خداوند نیز ضروری و لازم است.