خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)-سید محمد طباطبائی: 

پیش حرف- اگر هنوز عمرش به دنیا برقرار است خداوند سلامتش بدارد و اگر رخت از دنیا بربسته مورد مغفرت پروردگار باشد؛ معلم هنر دوره راهنمایی‌مان را می‌گویم. می‌گفت: «اینکه هِی بگویی من خوشنویس می‌شوم کارت پیش نمی‌رود، باید برنامه‌ریزی کنی و تلاش» و بعد آخر همه حرف‌ها می‌گفت: «با حلوا‌حلوا گفتن دهان شیرین نمی‌شود.» این حرف‌ها را هر هفته در کلاس هنر تکرار می‌کرد. در آخر هم فقط همان یک نفری که شیوه پختن حلوا را یاد گرفته بود، دهانش شیرین شد و ما بقیه هیچ.

حرف اول- حالا حکایت شعار بیست‌وششمین دوره هفته کتاب است؛ «حالِ خوش خواندن». تعجبم از تعدادی از اعضای شورای سیاستگذاری هفته کتاب است که به خوبی و به طور کامل از حال کتاب در کشور خبر دارند؛ حالِ کتاب با قیمت کاغذ، حال کتاب با رشد بی رویه‌کتاب‌های کمک آموزشی، حال کتاب با انتشار بی‌رویه (بخوانید فله‌ای) کتاب‌های بی‌محتوا، حالِ کتاب با وضعیت نامناسب کتابفروشی‌ها، حالِ کتاب با شهرهای بی‌کتابفروشی، حالِ کتاب با دروازبانی سختگیرانه ورود کتاب به کتابخانه‌های عمومی، حالِ کتاب با وضعیت کتاب‌های قاچاق، حالِ کتاب با توزیع نامناسب و بسیاری بیماری دیگر که بر کتاب عارض شده و موجب شده حال کتاب خوب نباشد. شاید در پاسخ گفته شود که شعار انتخاب شده «حالِ خوش خواندن» است نه حالِ کتاب. پاسخِ آن پاسخ اما این است که حالِ خوش خواندن از چه حاصل می‌شود؟ اجازه بدهید به گونه‌ای دیگر نگاه کنیم؛ «حالِ خوش خواندن» برای چه کسی به دست می‌آید؟ برای کارگری که به حقوق ناگرفته‌اش معترض است تا بلکه پولی بگیرد و از شرمندگی خانواده‌اش دربیاید؟ برای مدیری که در گیر و دار حل مشکلات حوزه کاری خودش است و فرصتی برای کتاب خواندن ندارد؟ برای نمایندگانی که کمتر کتاب می‌خوانند؟ برای چه کسی؟ باز شاید پاسخ داده شود که مخاطب این شعار اهالی کتاب و کتابخوانی هستند که در هر شرایطی کتاب می‌خوانند. پاسخِ این پاسخ هم این است که هفته کتاب دایر شده تا به ترویج کتابخوانی و افزایش تعداد کتابخوان‌ها در جامعه بینجامد؛ نه اینکه فقط به کتابخوان‌ها انگیزه مضاعف بدهد.

حرف دوم- شاید هر شعار دیگری مطرح می‌شد، باز می‌شد همه این نقدها را از زاویه‌ای دیگر مطرح کرد چرا که حالِ کتاب خوب نیست. از طرفی قرار هم نیست هفته کتاب به تنهایی حالِ کتاب را خوب کند. هفته کتاب دایر شده تا یک هفته توجه‌ مردم و مسئولان به کتاب بیشتر شود. برنامه‌های کتاب محور در سراسر کشور برگزار شود تا مردم همانطور که هرجا می‌روند حرف قیمت دلار است و سکه، در این یک هفته هم حرف کتاب را بشنوند؛ اتفاقی که در چند سال اخیر و به ویژه در همین دوره بیشتر از دوره‌های قبل روی داده چرا که در دوره‌های اخیر و این دوره رویکرد در هفته کتاب مردمی شدن آن بوده و هست. پویش کتابگردی را هم می‌توان در راستای همین رویکرد تعریف کرد.

حرف سوم- نگارنده بر این باور است که امید و انگیزه داشتن نباید با چشم پوشی از واقعیت به دست بیاید. خوب است که ابتدا واقعیت را ببینیم، لمس کنیم و بعد، بر اساس راه حل‌هایی که برای بهبود وضع موجود طراحی می‌کنیم با امید و انگیزه حرکت کنیم؛ امیدِ واقعی. ما فقط می‌گوییم باید امید داشته باشیم بی که بدانیم امید بر پایه یک برنامه‌ریزی شکل می‌گیرد نه فقط با گفتن.