به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ به تازگی انتشارات نگاه، هجدهمین مجموعه از کتاب‌های شعر زمان ما را منتشر کرده است. این کتاب به نقد و بررسی زندگی و آثار فریدون توللی شاعر شیرازی می‌پردازد و فیض شریفی مؤلف آن است که به شکل خطی‌ـزمانی اشعار و آثار توللی را مورد نقد و بررسی قرار داده است.

شریفی که کتاب شعر زمان ما «فریدون توللی»، سیزدهمین تألیف او از مجموعه شعر زمان ماست، در گفت‌وگو با ایبنا درباره کتاب تازه خود می‌گوید: توللی ازآنجایی‌که زبان فرانسه می‌دانست، اشعار بودلر را به‌خوبی خوانده بود و با او همذات‌پنداری می‌کرد. موتیف‌های اشعار او تنهایی، تاریکی، وحشت، لذت، گناه و ضرباهنگ مدام و دلهره‌آور مرگ است. 

به باور این نویسنده و شاعر شیرازی، توللی در شعر «ملعون» در مجموعه‌ «نافه» و شعرهای دیگر خود با بیانیه‌های خود، خود را در مقایسه با بودلر فرانسوی که واژه‌ مدرن را برای نخستین بار به کار برد، سردمدار شعر ایران نامید، اما «واقعیت امر این است که فریدون توللی شاعری بود که با صیانت از خط و خطوط اشعار قدما، تغییرات و تک‌مضراب‌هایی در وزن و قوافی و قالب‌های شعر فارسی ایجاد کرد و در قالب چارپاره و اشعار مستزادگونه و نیمایی از نظر شکل و محتوا تا حدود زیادی متأثر از فضای عاطفی و قالب ترکیب‌بند گونه‌ روایی و نمایشی «افسانه»‌ نیما و اشعار رمانتیک‌گرای شاعران فرانسوی بود.

                        

فیض شریفی معتقد است شعرهای «افسانه»‌ نیما و «مریم» توللی نقاط عطف یا محل پرش شعر کهن به سمت شعر رمانتیک بوده است و می‌افزاید: او با زبان سخته و شسته‌‌ورفته‌اش، مضامین عاشقانه و اجتماعی آن زمانه را نشانه رفته بود. طبایع مردم در آن زمان هنوز با زبان غریب نیما با شعرهای «کار شب‌پا» و «مرغ‌آمین» اخت نبودند.

شریفی معتقد است توللی، خانلری، نادرپور، نصرت رحمانی و مشیری اذهان معتاد و سنتی را به شعر نو و بعدا به شعر نیما اخت و سازگار کردند و با اشاره به کتاب «التفاصیل» توللی، این کتاب و کتاب «رها» را کتاب‌هایی می‌داند که برای زمانه‌ خود و حتی حال راهگشا بوده‌اند و اضافه می‌کند: می‌توان گفت التفاصیل بعد از گلستان سعدی و مرزبان‌نامه، بهترین اثر در نثر و نظم است و در طنز هم کاری به‌غایت قابل‌توجه است. توللی یک انسان چند پیشه بود. او شاعر، نویسنده، روزنامه‌نگار، طنزپرداز، موسیقیدان، سیاست‌مدار و باستان‌شناس بود.

 فریدون توللی در ۹خرداد ۱۳۶۴ به دیار خاموشان پیوست و در حافظیه به خاک سپرده شد، خودش می‌گوید: «من از پیش حافظ، نخسبم به مرگ/ هراسم از آن گردن افراز نیست/ چو این جسم خاکی، فروشد به خاک/  روان بر فلک، جز به پرواز نیست.» علاقه‌ او به نیما یوشیج باعث شد که توللی نام دختر خود را «نیما» بگذارد. توللی بعد از چاپ کتاب‌های «نافه»، «پویه»، «شگرف» و به‌ویژه دفتر شعر «بازگشت» از شعر نیمایی و مانیفست او فاصله گرفت. نیما، توللی را خوش‌استقبال و بدبدرقه می‌دانست که او و نادرپور یکی از مدل‌های او را که بین قدیم و جدید است یا نو قدمایی است سرمشق کار خود قرار می‌دهند و کارهای به دور انداخته‌ مرا وسیله‌ پیشرفت کار دنیایی‌شان محسوب کرده‌اند.

کتاب شعر زمان ما فریدون توللی را فیض شریفی در ۳۸۰ صفحه به رشته تألیف درآورده و انتشارات نگاه نیز آن را با قیمت ۳۵ هزار تومان منتشر کرده است.