به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین، پروچیستا خاکپور نویسنده ایرانی آمریکایی کتاب مریض از آن دسته نویسندگانی است که رمان‌هایش به نوعی خاطراتش را از زندگی گذشته روایت می‌کند. خاکپور در تهران به دنیا آمده و در چهار سالگی به آمریکا مهاجرت کرده است و در این کشور نیز مراحل تحصیل خود را سپری کرد. او مدارک عالی خود در رشته نویسندگی خلاقانه را از دانشگاه‌های معتبر آمریکا دریافت کرد و بارها برای روزنامه‌های مشهور آمریکایی مقاله نوشته است.
 
اولین رمان خاکپور با عنوان پسران و اجسام سوختنی در سال 2007 منتشر شد که به خاطر این رمان جایزه کتاب کالیفرنیا به او رسید. خاکپور در رمان با زبانی طنز ماجرای تلخ مهاجرت و شکاف فرهنگی نسل‌های مختلف خانواده‌های مهاجران را روایت می‌کند. از دیگر برندگان این جایزه می‌توان به نویسندگانی مثل مایکل چابون نویسنده داستانهای عامه پسند و خالد حسینی نویسنده افغانی تبار با رمان هزار خورشید تابان اشاره کرد.
 
دومین رمان خاکپور با نام «آخرین وهم» در سال ۲۰۱۴ چاپ شد که یک سال بعد به عنوان پرفروش‌ترین کتاب‌های سال انتخاب شد. ولی شاید نقطه عطف زندگی خاکپور ابتلا به بیماری غدد لنفاوی در سال 2012 باشد که با الهام از این بیماری کتابی نوشته است که بسیار مورد توجه منتقدان ادبی در این آمریکا قرار گرفته است. این کتاب خاطرات خاکپور از دوران بیماری و انتقاد به سیستم بهداشتی و سلامت کشور آمریکاست. این کتاب سال گذشته از سوی انتشارات هارپرکالینز منتشر شد.
 
خاکپور درباره کتابش به خبرنگار گاردین می‌گوید: بسیاری از مطالبی که در این کتاب نوشتم هرچند در ظاهر انتقاد به سیستم بهداشتی و نظام سلامت کشور آمریکا است ولی بیشتر خواستم خاطراتم را از زندگی در یک کشور غریبه و سختی های خاص خودش بیان کنم. در تمام کلماتی که از بیماری نوشتم کلماتی هم وجود دارد که پشت صحنه آن هست که نمونه آن کلمه اسرار‌آمیز است که در مورد بیماری استفاده شده است. چون کشور آمریکا سیستم سلامت ضعیفی دارد و تشخیص این بیماری نیز با مشکلات زیادی همراه بود. آنجا در بیمارستان باید از خودتان مراقبت کنید.
 
وی درباره کتاب آخرش اینطور می‌گوید که بیمار هرچند خاطرات من از دوران سختی است که در بیمارستان های آمریکا سپری کردم ولی یک داستان درباره جنگ با بیماری و امید به زندگی است. این کتاب درباره داستان درون انسان و امید به بیرون است. چیزی که در ذهن و احساسات انسان می‌گذرد و کاش می‌توانستم در این کتاب بهتر احساساتم را بیان کنم. فکر کنم زیاد کتاب خوبی از آب درنیامده باشد ولی خب خاطراتم درباره بیماری همین قدر می‌شد!