به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، هادی سعیدی کیاسری، رئیس بنیاد بیدل دهلوی و دبیر پنجمین کنگره بین‌المللی «عُرس بیدل» در آئین افتتاحیه این کنگره که پیش از ظهر امروز در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد، بیان کرد: «عُرس» چنانکه از نامش پیداست، یک مصطلح جاافتاده و تثبیت شده در طول قرن‌ها در ساحات شرقی جغرافیای زبان پارسی است. در شبه‌قاره به‌ویژه خراسان، «عُرس» اصطلاحی برای یادکرد بزرگان عارف،‌سخنور و شاعر بر سر مزار آن‌ها بوده است. 

وی ادامه داد: بیدل گسسته از دلبستگی‌های اینچنینی وصیت کرد او را در خانه‌اش به خاک بسپارند ولی آنقدر شاعر تابناکی بوده که مردم را وادار به اندیشیدن در این زمینه می‌کرد. پس از درگذشت وی بزرگانی گردهم می‌آمدند و در کنار نمادهایی از بیدل مانند عصای او، اشعاری را به یاد بیدل می‌خواندند که خاطراتی از این‌دست آئین‌ها در تذکره‌ها ثبت شده است. 

سعیدی کیاسری، گفت: در دوره گورکانیان مردم گرفتارتر از آن بودند که به مراسم‌هایی اینچنینی برسند و «عُرس» منقطع شد. تا اینکه به‌طور منقطع در سال‌های 1982 و 2003 دو مراسم در پنتا و دهلی در هندوستان برگزار شد. در این میانه، خاندان‌هایی در کشورهای مختلف نیز چراغ مکتب بیدل را روشن نگه می‌داشتند که از آن‌جمله خاندان استاد عبدالحمید اسیر در افغانستان است. عبدالحمید اسیر، خود اهل ادبیات و بیدل‌شناس بود و با معارف مندرج در ادبیات نسبت انس داشت. حدود 60 سال پیش، مکتب‌خانه بیدل در کابل تاسیس و حلقه عُرس‌ها تشکیل شد. در تمامی چهار دوره عُرس‌های بین‌المللی بیدل، مرحوم استاد عبدالعزیز محجور، فرزند استاد عبدالحمید اسیر، حضور داشت.

رئیس بنیاد بیدل دهلوی، در ادامه اظهار کرد: نسل ما در حلقه‌های محدد، با بیدل آشنا شده است. از دهه 60 تا اوایل دهه 80، کار مجلسی، میدانی و ترویجی صورت نمی‌گرفت. به این نتیجه رسیدیم که یک سمینار ترویجی برای بیدل برگزار کنیم. به‌رغم امکانات محدود کانون ادبیات ایران، در سال 1383 موفق به برگزاری نخستین «عُرس» شدیم. برای نخستین‌بار سعی کردیم عُرس سنتی را با یک سمینار علمی ترکیب کنیم. در این دوره یک موج به راه افتاد و افرادی از داخل و خارج از کشور به بیدل توجه کردند.

وی افزود: در عُرس دوم، تقریبا یک جهش داشتیم. در این دوره، پرداختن به میراث فارسی تشدید شد و این سیر تا امروز حفظ شده است. در عُرس سوم به جایگاه بسیار خوبی رسیدیم و با همفکری حدود 40 استاد از کشورهای مختلف، بنیاد بیدل با کوشش‌های فراوان تاسیس شد. پس از یک گسست هفت‌ساله، عُرس چهارم نیز برگزار شد.

دبیر پنجمین کنگره بین‌المللی «عُرس بیدل»، گفت: در این دوره، مقالات حدود 70 پژوهشگر از 22 کشور پذیرفته شد. بنا بود این دوره از کنگره آذرماه 96 برگزار شود که این امکان فراهم نشد و به دلیل این تاخیر، بسیاری از استادانی که مقاله ارائه کرده بودند، نتوانستند در کنگره حضور پیدا کنند. در این دوره، در بخش موضوعی و عُرس با آورده‌های درخشان اساتید مطرح این حوزه روبه‌رو هستیم. 

قرائت پیام منظوم استاد شفیعی کدکنی برای کنگره «عُرس بیدل»، یادی از استاد زنده‌یاد عبدالعزیز محجور، سخنرانی با موضوعات مرتبط از سوی استادان داخلی و خارجی و شعرخوانی، بخش‌هایی دیگر از این آئین بودند.