کامران محمدی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: واقعیت این است که انجمن صنفی نویسندگان تهران نخستین سال حضورش را تجربه می‌کند و ما پیش از این تجربه کار صنفی نداشته‌ایم و بعد از تاسیس انجمن برای نخستین بار است که در نمایشگاه حاضر شده‌ایم؛ صادقانه باید بگویم که خیلی برای‌مان مشخص نبود که از پتانسیل‌های نمایشگاه چه استفاده‌هایی می‌توان کرد.
وی ادامه داد: از طرفی برنامه‌های نمایشگاه، از ماه‌ها قبل از شروع آن بسته می‌شود و انجمن تا همین آذرماه 96 ثبت رسمی نشده بود و بعد از آنکه ما ثبت رسمی شدیم، زمانی برای ادامه همکاری‌ها و رایزنی‌ها نداشتیم. البته باید گفت که ما با مخاطب عام طرف نیستیم که بخواهیم غرفه‌ای در نمایشگاه داشته باشیم تا افراد بتوانند عضو شوند.
دبیر انجمن صنفی داستان‌نویسان استان تهران در ادامه در توضیح عدم حضور انجمن در نمایشگاه گفت: عده کسانی که دو کتاب داشته باشند، تهرانی باشند و تا به حال به عضویت انجمن درنیامده باشند خیلی کم است و شاید اصلا حضور ما در نمایشگاه باعث اتلاف وقت و هزینه می‌شد. در کل هرکسی که علاقه به عضویت داشته باشد، خیلی راحت می‌تواند ثبت‌نام کند و نیازی به حضور در نمایشگاه نبود.
وی افزود: ما به این فکر کردیم که از نمایشگاه استفاده کنیم، به همین دلیل با سرای اهل قلم رایزنی کردیم و از آنها خواستیم که به ما فضا برای جلسات تخصصی بدهند. ما درخواست پنج نشست را داده بودیم که در نهایت با سه جلسه موافقت شد.
محمدی در توضیح وضعیت فعلی انجمن اظهار کرد: اینکه انجمن در چه مرحله‌ای است باید بگویم که ثبت شرکت‌ها در حال پیگیری است و مشغول انجام کارهای اداری این بخش هستیم که متاسفانه در این زمینه به یک سری از مشکلات برخوردیم که امیدوارم هرچه زودتر حل شود.
این نویسنده با اشاره به نمایشگاه کتاب امسال گفت: افرادی که درباره نمایشگاه نظر می‌دهند به دو دسته تقسیم می‌شوند، گروه اول کسانی هستند که می‌گویند نمایشگاه اتفاق خوبی است و دسته دوم افرادی هستند که نظر عکس دارند و مخالف نمایشگاه هستند. من جزو تندروهای گروه دوم هستم. اصولا اینجایی که ما ایستادیم نمایشگاه نیست و ضررهای آن بسیار بیشتر از سود آن است.
وی ادامه داد: همه ما می‌دانیم و سال‌هاست می‌گوییم که نمایشگاه با فروشگاه فرق می‌کند. شما به حراجی‌های قبل از عید نگاه کنید که لباس‌ها را با تخفیف عرضه می‌کنند؛ به نظر شما آیا رویدادی که ما شاهد آن هستیم، چیزی جدا از آن است و با آن متفاوت است؟ به نظر من این نمایشگاه با آن حراجی فرقی نمی‌کند و تنها کالایی که در آن عرضه می‌شود تغییر کرده است. به اعتقاد من این رویداد حذف کتابفروشی‌هاست و به صنعت نشر کشور ضربات جبران ناپذیری می‌زند.
محمدی در توضیح تغییر مکان نمایشگاه گفت: محل نمایشگاه سال‌هاست که در حال تغییر است و اگر اشتباه نکنم از دوره نوزدهم، نمایشگاه کتاب از محل دائمی نمایشگاه‌های تهران به مصلا آمد، بعد به شهرآفتاب رفت و دوباره به مصلای تهران برگشته است. همه اینها این نکته را به ما می‌گوید که بهتر است ما به دنبال یک مکان ثابت برای نمایشگاه باشیم.
دبیر انجمن صنفی داستان‌نویسان استان تهران در پایان گفت: امیدوارم که دولت هرچه سریعتر قانون‌های مربوط به کپی‌رایت را بپذیرد و این مشکل بزرگ را حل کند. این اتفاق باعث می‌َشود که صنعت نشر ما دچار تحول شود. به نظر من نمایشگاه باید محلی برای دیدار آدم‌ها و بستن قراردادها باشد اما به دلیل آنکه ما جزو قانون کپی رایت نیستیم، چنین اتفاقاتی رخ نمی‌دهد. در آخر باید بگویم که هیچ نمایشگاهی در دنیا به این شکل نیست و ما تنها پُز جمعیت را می‌دهیم.
جمعه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ - ۱۳:۴۷
نظر شما