به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از سی‌ا‌ن‌بی‌سی، جالب است بدانید مارگارت اتوود، نویسنده سرشناس کانادایی تنها در داستان‌نویسی تبحر ندارد، او بسیار مقتصد و صرفه‌جو است و به مسائل مالی اهمیت فراوانی می‌دهد و آن‌ها را به خوبی مدیریت می‌کند.

نویسنده 78 ساله کانادایی از زمانی که دختر بچه‌ای کوچک بوده به نقش پول و اهمیت آن در زندگی واقف بوده و همین روحیه او را وادار می‌کند از سنین خیلی پایین شغلی برای خودش دست‌‌و پا کند؛ به این ترتیب که در 8 سالگی در ازای گرداندن بچه‌ها در کالسکه‌هایشان  25 سنت برای هرساعت می‌گرفته و در 13 سالگی نیز در یک مدرسه محلی به بچه‌ها آموزش عروسک‌گردانی می‌داده است. اتوود حتی توانسته بود تا از مهارت‌هایش در عروسک‌گردانی در مدرسه کارآفرینی کند و گروهی از دانش‌آموزان را با خود همراه کند.

به گفته خودش، او در دوران دبیرستان به کارهای عجیب و مختلف دیگری از جمله صندوق‌داری، خدمتکاری و مربی‌گری تیروکمان روی آورده بود و بعد از فارغ‌التحصیلی از مدرسه، بلافاصله مشغول به تدریس شده و همزمان شروع به نوشتن می‌کند.

او در این باره می‌گوید: «اگرچه پول چندانی برایاین قبیل کارها به دستم نمی‌رسید؛ اما همین عادت‌های مقتصدانه و طرز فکر صرفه‌جویانه در تبدیل شدن به آن‌چه امروز هستم (نویسنده‌ای پرتلاش و مبارز) بی‌تاثیر نبوده است.» او در ادامه می‌گوید :«زمانی را به یاد می‌آورم که در اتاقی محقر زندگی می‌کردم و مجبور بودم تا در یک ظرف پلاستیکی سبزیجات پخته بخورم. یخچال نداشتم و ظرف‌هایم را هم باید در یک وان می‌شستم.»

اتوود بعد از انتشار اولین آثارش چون «زن خوراکی» و «کفپوش» در اوایل دهه هفتاد میلادی و موفقیتی که پس از آن به دست آورد شغل معلمی را رها کرده و تمام‌ وقتش را به نوشتن اختصاص می‌دهد. او پس از مدتی به این نتیجه می‌رسد که می‌تواند از راه نوشتن زندگی خود را بگذراند و پول خوبی به درست آورد، اما مسئله پول همچنان دل‌مشغولی عمده او باقی مانده است.

اتوود با آنکه امروز در شرایط مالی مساعدی به سر می‌برد، می‌گوید: «هیچ زمانی نبوده که نگران مسائل مالی نبوده باشم حالا هم نگران مردم هستم. نگران نابرابری‌های درآمدی و طبقاتی که باعث می‌شود که جامعه ناراضی و ناخشنود شود.»

با این‌همه او در هزینه‌هایش نهایت دقت را می‌کند و به گفته خودش از قرض گرفتن بیزار است. او می‌گوید: «خودم را برای خرید چیزهایی که می‌دانم از عهده پرداخت هزینه‌شان بر نمی‌آیم به دردسر نمی‌اندازم و زیر بار قرض نمی‌‌روم.»

برای اتوود، پول یک سمبل است؛ نمادی از استقلال، خودکفایی و اعتماد به نفس. او در این باره می‌گوید:«هرگز آرزویم این نبوده که با مرد ثروتمندی ازدواج کنم و بتوانم راحت بخورم، بپوشم و بگردم. همیشه می‌خواستم خودم بتوانم از پس مخارجم برآیم و خودکفا باشم و تا امروز هم همینطور بوده‌ است.»

نگرانی اتوود در مورد تقسیم ناعادلانه ثروت بیراه نیست. یک مطالعه آماری که به تازگی از سوی موسسه خیریه آکسفام منتشر شده نشان می‌دهد که در سال گذشته  82 درصد از ثروت جهانی به جیب ثروتمندان که تنها یک درصد از جمعیت جهانی را شکل می‌دهند، رفته است در حالی که نیمه فقیر جمعیت جهانی هیچ سهمی از این ثروت تولید‌شده نداشته‌اند.