هادی تقی‌زاده، داستان نويس در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به مناسبت هشتادویکمین سالروز تولد بهرام صادقی گفت: جنگ اصفهان از حلقه ادبی اصفهان نشأت گرفته بود و به نظر من از بی‌نظیرترین اتفاقات در ادبیات فارسی است. در این جنگ، نویسندگان و مترجمان بزرگی چون  هوشنگ گلشیری، بهرام صادقی، احمد اخوت، احمد میرعلایی و ابوالحسن نجفی عضو بودند و سنگ بنای شروع اتفاقات تازه در ادبیات از این جنگ بنا نهاده شد.

مترجمانی مثل نجفی و میرعلایی از مباحث روز آن دوره بهره بردند و به ترجمه آثاری از بورخس و نویسندگان شاخص روزگار خود روی آوردند. نویسندگانی مثل بهرام صادقی و هوشنگ گلشیری هر یک راهی جداگانه در ادبیات معاصر طی کردند و وقایعی که در ادبیات فارسی رخ داد بر این امر صحه می‌گذارد. بزرگ‌ترین نویسندگان معاصر ایران حاصل جنگ ادبی اصفهان هستند.

 این نویسنده درباره مهم‌ترین اثر بهرام صادقی عنوان کرد: «ملکوت» یکی از بی‌نظیرترین داستان‌های فارسی است و با توجه به زمان نگارش این اثر درخشش آن بیشتر هم می‌شود. نگاه صادقی در این داستان و باقی آثارش یک نگاه تجربی است که مختص به خودش است و تقلیدی نیست.

نويسنده رمان تحسين شده «گراف گربه» تاكيد كرد: بهرام صادقی تحت تاثیر هیچ نویسنده‌ای نبوده است و توانست آثاری را از خود در ادبیات فارسی به جا بگذارد که تا قبل از آن سابقه نداشت. داستان «ملکوت» به لحاظ زبان‌شناختی هم اثری شاخص است. نگاه فانتاستیک اثر هم جای بحث فراوانی دارد.



نویسنده «باوراريا» درباره شباهت این اثر به «بوف کور» گفت: در «ملکوت» با نگاه ویژه‌تری طرف هستیم و به نظر من این اثر نسبت به «بوف کور» در سطح بالاتری قرار می‌گیرد. در داستان صادقی با نگاه ابزاری‌تری روبه‌رو هستیم. به نظر من ادبیات داستانی معاصر مثلثی است که ساعدی، هدایت و صادقی سه رأس آن هستند. بهرام صادقی نویسنده آوانگارد و پیشرویی بود که بعدها تاثیرش را در ادبیات ما گذاشت. گلشیری در مورد او می‌گوید؛ صادقی حریفی بود که ما را به دویدن وامی‌داشت.

تقی‌زاده درباره نوع نگاه منتقدان به آثار صادقی در زمان حیات‌اش عنوان کرد: به نظر من صادقی آن طور که حق‌اش بود در زمان حیات‌اش دیده نشد. در آن زمان نگاه چپ مارکسیستی و سوسیالیستی بر ادبیات ما مسلط بود و بخشی از ادبیات ما که متاسفانه آثار درخشان بهرام صادقی هم جزو آن است، قربانی شد. فشارهایی که از بیرون مرز بر ادبیات ما وارد می‌شد و ترجمه‌هایی که صورت می‌گرفت، خط فکری نویسندگان و منتقدان را دچار نوعی یکنواختی کرده بود. پیشرو و آوانگارد بودن بیش از حد بهرام صادقی باعث شد که او در زمان حیات‌اش به خوبی دیده نشود. در آن زمان شکل اندیشیدن دچار تغییر شده و اندیشه مستقیمی نداشتیم. اندیشیدن ما محصول ترجمه بود و جریان‌های فکری حاصل اندیشه باعث شد تا بهرام صادقی به حق خودش نرسد.



اين نويسنده مشهدي درباره ویژگی‌هایی که باعث ماندگاری آثار صادقی شده است عنوان کرد: داستان‌های صادقی تکنیکال است و شخصیت‌های داستانی او خاکستری‌اند. صادقی موضوعات بکری را دست‌مایه داستان‌نویسی قرار داده است و توانسته از چیزهایی داستان و روایت بیرون بکشد که از هر کسی ساخته نیست. تمام این ویژگی‌هاست که به خلق داستان‌های به یادماندنی انجامیده است.

هادی تقی‌زاده درباره جوایزی که برای یادبود نویسندگان شاخصی مانند بهرام صادقی، احمد محمود و گلشیری برگزار می‌شوند،‌ گفت: در این بین دو بحث مطرح می‌شود. اگر جایزه‌ای را به نام نویسنده خاصی نامگذاری می‌کنیم معمولا یکی ازاین دو هدف دنبال می‌شود؛ در صدد هستیم تا به شیوه و نوع نگارشی که شبیه نویسنده مذکور است،‌ جایزه بدهیم یا اینکه قرار است تا آن جایزه تنها به عنوان یادبودی برای زنده نگه‌داشتن نام آن نویسنده عمل کند. به نظر من اگر جایزه‌ای به نام نویسنده‌ای نامگذاری می‌شود باید هدف اول را دنبال کند و تنها به عنوان بنای یادبود عمل نکند. هدف در جایز‌ه‌ای به نام بهرام صادقی باید معرفی آثاری باشد که به شیوه نگارش وی نزدیک‌ترند.