به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از وبسایت دانشگاه پرینستون، تونی موریسون، برنده جایزه نوبل سال 1993 میلادی روز جمعه (26 آبان‌ماه) برای سخنرانی به دانشگاه پریسنتون بازگشت؛ دانشگاهی که در سال 2013 مدرک دکترای افتخاری ادبیات را به این نویسنده، مقاله‌نویس و ویراستار تقدیم کرده بود.
 
در طول سال گذشته تحقیقی درباره تاریخچه برده‌داری در کشورهای مختلف انجام شد و در مراسمی که از تاریخ 16 تا 19 نوامبر (25-28 آبان‌ماه) در دانشگاه پرینستون آمریکا برگزار شد درباره فصل‌های مختلف این پروژه عظیم سخنرانی‌هایی انجام گرفت. محققین دریافتند 9 رئیس نخست دانشگاه پرینستون در خانه شخصی خود صاحب برده بودند و حتی پس از مرگ ساموئل فاینلی، پنجمین رئیس دانشگاه فروش برده در حیاط دانشگاه انجام می‌شد.
 
مارتا سندویس، رئیس دانشگاه پریسنتون درباره این پروژه گفت: «ما در این بررسی نشان می‌دهیم چگونه تاریخ دانشگاه پریسنتون تاریخ ملت آمریکا را نشان می‌دهد. آزادی و برده‌داری از آغاز در این دانشگاه دوشادوش یکدیگر حرکت کرده‌اند.»
 
پس از سخنرانی سندویس درباره نتایج تحقیق در باب برده‌داری، تریسی اسمیت، استاد نویسندگی خلاق دانشگاه پرینستون، تونی موریسون را به حضار معرفی کرد و گفت: «نمی‌دانم بدون وجود تونی موریسون در عرصه ادبیات این کشور، کلمه‌ مناسبی برای بیان تأثیر برده‌داری در فرهنگ و انسانیت این کشور به وجود می‌آمد یا نه!»
 
موریسون پس از حضور بر صحنه از همه برای یادآوری خاطرات و تمجیدهایشان تشکر کرد و یافته‌های پروژه را بسیار پیچیده خواند. او گفت: «کشورهای کمی در دنیا هستند که قربانی فرهنگ برده‌داری نشده باشند. برده‌داری در برهه‌ای از تاریخ پدیده‌ای رایج و غیرقابل‌اجتناب بود. کشورهای مختلفی که انسان‌هایشان به عنوان برده استفاده می‌شدند، تمدن دنیا را ساختند و به آن تعادل بخشیدند.» موریسون سپس از زمان حضور و تدریس خود در دانشگاه پریسنتون صحبت کرد و از کسانی که به او در این راه یاری رساندند تا بتواند هنرمندانی چون یو-یو ما را به دانشگاه آورده و هنر را به عنوان بخش مهمی از تجربه به دانشجویان نشان دهد، تشکر کرد. در ادامه مراسم موریسون به چند سوال حاضرینِ در مراسم پاسخ داد.
 
تونی موریسون نویسنده سیاه‌پوست آمریکایی با کتاب «دلبند» در دنیا شناخته می‌شود. او برای این کتاب توانست جایزه‌های مهمی چون «پولیتزر» و جایزه «کتاب آمریکا» را از آن خود کرد. موریسون در سال 1993 برنده جایزه نوبل ادبیات نیز شد. از دیگر آثار مهم او می‌توان به «بهشت»، «خانه»، «یک بخشش»، «عشق»، «بچه قیر»، «آواز سلیمان»، و «آبی‌ترین چشم» اشاره کرد. موریسون در زمینه ادبیات کودک و نمایشنامه نیز آثاری ارائه کرده است. در زمینه آثار کودکان کتاب‌هایی چون «کتاب آدم‌های بدجنس» و «جعبه بزرگ» و در حوزه نمایشنامه «امت خیالباف» را نوشته است.
 
موریسون از نویسندگانی است که فقط در زمینه ادبیات داستانی فعالیت نکرده و آثار مهمی در حوزه آثار غیرداستانی نیز دارد. «کتاب سیاه»، «تولد یک ملیت»، «بازی در تاریکی»، و «به خاطر بسپار» چهار کتاب غیرداستانی این نویسنده مطرح آمریکایی است.
 
 «دلبند» با ترجمه شیرین‌دخت دقیقیان از سوی نشر چشمه، «خانه» با ترجمه میچکا سرمدی از سوی نشر «زاوش» و «یک بخشش» با ترجمه علی قادری از سوی انتشارات «مروارید» در ایران منتشر شده است.