سیامک یحیی زاده زاده بیست و پنجم مهرماه سال ۱۳۲۴ در رشت به علت عارضه قلبی سه شنبه ۲۳ آبان ماه سال 1396 در رشت درگذشت.
سیامک یحیی زاده، شاعر گیلکیسرای گیلانی نخست شعرهایش را با امضای سین-سیامک در مجلات منتشر میکرد. از او که عضو انجمن «یاران دوشنبه رشت» و انجمن مهرورزان گیلان بود، سه مجموعه شعر گیلکی با نامهای «من دانم تو»، «یاسه»، «جان!» و «واورسن تراژدی» منتشر شده است.
محمدتقی پوراحمد جکتاجی، شاعر و مدیرمسوول ماهنامه گیله وا درباره مرحوم یحیی زاده به ایبنا گفت: آقای یحیی زاده، شاعری را دیر شروع کرد، اما با این حال شعرهای بسیار پرمایهای مینوشت و ما شعرهای زیادی از ایشان در مجله گیله وا منتشر کردیم. البته بعدها سه مجموعه شعر هم از یحیی زاده منتشر شد.
جکتاجی ادامه داد: سیامک یحیی زاده قصه هم مینوشت به زبان گیلکی و سعی میکرد از کلمات قدیمی زبان گیلکی البته در جای درستش در داستانهایش استفاده کند. داستانهای او رگهای دلنشین از طنز هم داشت.
مدیرمسوول ماهنامه جکتاجی درباره ویژگی شعرهای یحیی زاده گفت: شعرهای او سوالهایی جدی مطرح میکردم که مخاطب را به فکر وامیداشت و پرسشگری را مهمترین ویژگی شعر یحیی زاده برشمرد.
پرویز فکر آزاد، شاعر گیلکی سرا نیز درباره زندهیاد یحیی زاده گفت: آشنایی من با سیامک یحیی زاده به سال 62 بازمیگردد که در آتلیه نقاشی نقش قلم برادر نقاشاش، سیاوش یحیی زاده، درباره هنر و شعر و ادبیات گپ و گفت داشتیم. معلمی وارسته و سختکوش بود. سال ۱۳۷۵ با سی سال خدمت بازنشسته شد. سالی که در آخرین روز بازنشستگیاش، پسرم سینا هم آخرین روز کلاس پنجم ابتدایی را سپری میکرد. و این بهانهای شد تا دوربین فیلمبرداری را بردارم و برای این معلم و شاگرد در آخرین روز بخشی مهم از زندگی شان، فیلمی کوتاه و مستند بسازم. با همکارانش و مدیر و ناظم دبستان و با شاگردانش مصاحبه و گپ و گفت داشتم. کسی جز نیکی و مهربانی از او نگفت. یحیی زاده مردی وارسته که به راستی نمونه ی اخلاق بود. هنرمندی بیحاشیه.
فکر آزاد گفت: دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶ برای اولین بار به جلسهی قصهخوانی خانه فرهنگ گیلان نیامد. به احترام او جلسه را به تاخیر انداختیم. نیامد. وقتی سه شنبه با برادرش، سیاوش یحیی زاده صحبت می کردم، میخواستم بشنوم که خبر دروغ است که او را باز در دورهمی دوستان هنرمند خواهم دید. اما گویا دوست نازنین ما بی خبر و آرام پرواز کرده بود.
فکر آزاد شعر یحیی زاده را واجد اصالت و ارزشهای عمیق شعری دانست.
نظر شما