به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از ایندیپندنت، استفن کینگ، نویسنده شناخته‌شده آثاری چون «این»، «درخشش» و «ایستادگی» داستان‌هایی می‌نویسد که در سراسر جهان محبوب بوده و سالیانه درآمدی حدود 17 میلیون دلار را برای او به همراه می‌آورد.
 
کینگ در کتاب خاطراتش تحت عنوان «درباره نوشتن» دیدگاه‌های ارزشمند خود درباره نویسنده‌شدن را با دیگران به اشتراک می‌گذارد. او در جایی از کتابش چنین نوشته: «نمی‌توانم به شما دروغ بگویم که هیچ نویسنده بدی در دنیا وجود ندارد. متأسفم اما نویسندگان بد زیادی در دنیا وجود دارند!» و اگر شما دوست ندارید جزء نویسندگان بد دنیا باشید، بهتر است به پیشنهادهای او فکر کنید:
 
- به جای تماشای تلویزیون کتاب بخوانید:
اگر در آغاز راه نویسندگی هستید باید تماشای تلویزیون را برای همیشه از یاد ببرید، زیرا دشمن خلاقیت شما خواهد بود. نویسندگان باید به خود بنگرند و سپس با تخیلات خود به زندگی برگردند. برای انجام این کار باید کتاب بخوانید. اگر می‌خواهید نویسنده شوید زیاد بخوانید و زیاد بنویسید.
 
- خود را برای شکست‌ها و انتقادات آماده کنید:
در این راه نه تنها خودتان به توانایی‌تان شک می‌کنید، بلکه دیگران نیز به شما و توانایی‌تان تردید خواهند داشت. اگر نویسنده، هنرمند، مجسمه‌ساز و خواننده شوید قطعاً کسی وجود دارد که شما را از ادامه راه ناامید کند. در این صورت حتی اگر حوصله ندارید باید به نوشتن ادامه دهید. متوقف کردن کاری به دلیل سختی آن، ایده بسیاری بدی است و به تخیل شما ضربه می‌زند. بهترین راه مقابله با شکست، خوش‌بینی است.
 
-وقت خود را برای خوشحالی دیگران هدر ندهید:
نگران واکنش دیگران به نوشه‌های خود نباشید. ادب بخشی از حرفه نویسندگی نیست. خود کینگ نیز در آغاز حرفه‌اش متهم به نوشتن داستان‌های وحشتناک و تنگ‌نظرانه می‌شد، اما پس از 40 سالگی دریافت همه نویسندگان مهم دنیا گاهی به بی‌استعدادی متهم شده‌اند. او معتقد است نویسنده نمی‌تواند همه خوانندگان را راضی نگه دارد بنابراین باید دست از نگرانی بردارد.
 
- در آغاز برای خود بنویسید:
شما به این دلیل می‌نویسید که نوشتن برای شما شادی می‌آورد. من برای لذت نوشتن به نویسندگی روی آوردم و اگر شما هم بتوانید این کار را برای لذتش انجام دهید، برای همیشه نویسنده باقی می‌مانید.
 
- درگیر موضوعاتی شوید که نوشتن‌اش سخت است:
مهم‌ترین چیزها سخت‌ترین آن‌هاست! نوشتن شکل محدود فکر کردن و داستان بخشی از دنیای کشف‌نشده انسان‌ها است. نویسنده باید در پی کشف موضوعات مهم و جدی باشد.
 
- در هنگام نوشتن به هیچ چیز دیگری توجه نکنید:
نوشتن عملی کاملاً شخصی است. میز خود را در گوشه دنجی از خانه قرار دهید و هر گونه وسیله حواس‌پرتی را از خود دور کنید. پنجره‌ها را ببندید؛ تلفن را خاموش کنید. با در بسته بنویسید و با در باز ویرایش کنید. حریم شخصی شما در هنگام نوشتن بسیار اهمیت دارد.
 
- متظاهر نباشید:
یکی از عادت‌های بد نویسندگان در هنگام نگارش کتاب جستجوی کلمات بهتر است؛ کلمات بلندی که فکر می‌کنند نوشته را زیباتر می‌کند. اما این به مانند این است که لباس مهمانی بر تن حیوان خانگی خود کنید!! نوشتن کلمات دشوار بلند نشانه نوشته‌ای متظاهرانه و پر از تزویر است و نشان از نویسنده‌ای بدون اعتماد به نفس دارد.
 
- از نوشتن پاراگراف‌های بلند و به کار بردن قید پرهیز کنید:
«قیود دوست شما نیستند. در واقع راه جهنم با قیدها آذین شده است.» بیان حالت انجام یک فعل کمک خاصی به خواننده نمی‌کند و کلمات دیگری هستند که بدون بیان مستقیم حالت، منظور موردنظر را به مخاطب منتقل می‌کند. به پاراگراف‌های خود نیز توجه کنید تا با ریتم و آهنگ داستانتان همخوانی داشته باشد و خواننده را خسته نکند.
 
- زیاد به دستور نگارش توجه نکنید:
از نظر کینگ دقت در نوشته اهمیت ندارد و اغواگری و جذابیت کلمات مهم است. «درستی دستور نگارش هدف داستان نیست. قصه‌گویی و دادن حس خوب به خواننده از اولویت‌های داستان است. باید طوری بنویسید که خواننده فراموش کند در حال خواندن داستان است.»
 
- هنر توصیفی خوبی داشته باشید:
«توصیف با تخیل نویسنده آغاز می‌شود اما باید با تخیل خواننده پایان یابد. آنچه را که دوست دارید به خواننده نشان دهید، تصویرسازی کنید و سپس آنچه را در ذهن خود می‌بینید ترجمه کنید و به شکل کلمه روی کاغذ بیاورید. باید جوری اتفاقات و اشیا را توصیف کنید که خواننده احساس کند در آن لحظه حضور دارد.
بهترین راه برای نوشتن توصیف خوب نیز وضوح در مشاهده و سپس در نگارش است. از تصاویر تازه و کلمات شاد استفاده کنید تا خواننده خسته نشود. در بسیاری از مواقع خواننده، داستانی را به خاطر خسته‌کننده بودن کنار می‌گذارد و قطعاً در همان لحظه داستان، نویسنده اولویت‌هایش را از یاد برده است و غرق قدرت توصیفی خود شده و در این کار زیاده‌روی کرده است!»