به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روابط عمومی موسسه نمایشگاه‌های فرهنگی ایران، ابراهیم حسن‌بیگی در این نشست گفت: اگر بیش از 126 عنوان کتاب توسط بنده منتشر شده نشات گرفته از همین استان بوده و اگرچه ممکن است برخی افراد از استان خود مهاجرت کنند ولی همیشه ریشه خویش را در سرزمین دیرینه خود می‌دانند.
حسن‌بیگی ادامه داد: مشاهیر، افتخار هر کشوری هستند و اگرچه زمان می‌گذرد فراموش نمی‌شوند و از آنها به نیکی یاد می‌شود. هر حکومت و دولتی یکی از وظایف خود را رشد نویسندگان و شاعران می‌داند. در بخشی از وظایف دولت به رشد علمی توجه می‌کند و نظام آموزشی ما که نام آموزش و پرورش دارد این وظیفه را برعهده دارد.
این داستان‌نویس افزود: آموزش و پرورش می‌تواند به جامعه افراد موفقی را معرفی کند اما نمی‌تواند با قاطعیت بگوید که شاعران و نویسندگان حاصل فرآیند آموزش در مدارس هستند. ادبیات داستانی در گلستان قبل از انقلاب تنها با یک نویسنده شناخته می‌شد و این فرد کسی نیست به‌جز بنیان‌گذار ادبیات داستانی استان، سیدحسین میر‌کاظمی و بعد از انقلاب نیز در ادبیات این استان که از او به‌عنوان یک داستان‌نویس بزرگ یاد می‌شود.
این پژوهشگر با اشاره به اهمیت توجه به پاتوق داستان‌نویسی گفت: اگر از من بپرسند چگونه نویسنده شدم فعالیت در کانون فرهنگی را مبدا نویسندگی خود می‌دانم و این کانون مبدا کار بسیاری از نویسندگان است. اگر در شهر و استان خود کلاس‌های داستان‌نویسی به پاتوق داستان‌نویسی تبدیل شود و استمرار در برگزاری آنها فراهم شود موجب استعدادیابی در بین افراد می‌شود.
به گفته ابراهیم حسن‌بیگی «در دوره پس از انقلاب به عرصه ادبیات ورود پیدا کردم که در این دوره هیچ دستگاهی متولی فرهنگ نبوده ولی علاقه به این حوزه عاملی برای حرکت بنده بود. داستان‌های خود را از ترکمن آغاز کردم و این به دلیل نگارش تجربیاتم در کتاب‌های نخستم است.»
شنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۶ - ۱۱:۳۱
نظر شما