در توضیح برگزاری این نشست آمده است: «یکی از درسهای غیرقابلانکار بحران ۲۰۰۸ میلادی آن بود که در زیر پوست ظاهراً آرام اقتصاد کلان میتواند عدم تعادلهای خطرناکی در حال شکلگیری باشد. این مسئله در خصوص شرایط کنونی اقتصاد ایران نیز میتواند مصداق داشته باشد: تورم میتواند باثبات باشد، رشد اقتصادی نیز میتواند در سطح بالایی باشد اما ممکن است امور دیگری در جای درست خود نباشند. رونقهای بخشی این توان را دارند که به ناپایداری منجر شوند، مثلاً سرمایهگذاری بیشازحد در مسکن یا شیوه تأمین مالی و بخش بانکی، میتواند ریسکهای مالی شکل دهد و بلکه کل اقتصاد را به ورطه خطر اندازد.
برخی صاحبنظران از کثرت بحرانها به این باور رسیدهاند که بازارهای رهاشده کارآ نیستند، نقصانهای اطلاعات و عدم تقارنها، یا نقصان در بازارهای ریسک و سه دهه نقصانهای مستمر بهویژه در بازار سرمایه، موجب قاعده فوق میشوند. این «نقصانهای بازار» در هر اقتصادی مهماند ولو پیشرفتهترین اقتصادها. بااینحال هنوز بسیاری از نهادهای تنظیمگر و همچنین مدافعان مقررات زدایی نهتنها درسهای تاریخ را فراموش میکنند بلکه پیشرفت در درک ما از محدودیت بازارها را نیز نادیده میگیرند.
به علاوه پیش از وقوع بحران، مدلهای اقتصاد متعارف، ناپایداری بازار را دستکم میگرفتند. آنها بر تکانههای برونزا بهعنوان مبدأ اختلالهای منجر به نوسان تمرکز میکردند، حالآنکه امروز کاملاً روشنشده است که سهم بالایی از اختلالهای رخداده در اقتصاد ما (ازجمله آنها که روند نزول را شدت بخشید) درونزا هستند. حباب مسکن و انفجار آن مانند بسیاری از حبابهای پیشتر، مخلوق خود بازار بود. آری مدلهایی که بر تکانههای برونزا تمرکز کرده بودند بهسادگی ما را گمراه کردند، اکثر تکانههای بزرگ از درون اقتصاد سر بر میآورند. اقتصادها خود تصحیح کننده نیستند. البته این واقعیت را نباید درون مدلهایی که فرض میکنند اقتصاد در تعادل است، جستجو کرد. این نخستین بار نیست که اقتصاد پس از یک شوک منفی و بزرگ بهسرعت به اشتغال کامل بازنمیگردد. در اقتصاد نیروهایی وجود دارند که به نحو ذاتی روند سقوط را وخیمتر میکنند. این واقعیت میتواند بخشی از پازل شکنندگی یا مقاوم بودن اقتصاد ملی را متأثر کند.»
این نشست سهشنبه ۲۷ تیرماه ساعت 16 تا 18 در سالن همایش دانشکده انرژی دانشگاه شریف برگزار میشود.
نظر شما