به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، خلیج فارس (یا شاخاب پارس) آبراهی است که در امتداد دریای عمان و در میان ایران و شبه جزیره‌ عربستان قرار دارد. مساحت آن ۲۳۷٬۴۷۳ کیلومترمربع است و پس از خلیج مکزیک و خلیج هادسون سومین خلیج بزرگ جهان به شمار می‌آید.

نام تاریخی این خلیج، در زبان‌های گوناگون، ترجمه‌ی عبارت «خلیج فارس» یا «دریای پارس» بوده‌ است. همچنین در تمام سازمان‌های بین‌المللی نام رسمی این خلیج، «خلیج فارس» است. اما برخی از کشور‌های عربی آن را به نام جعلی خلیج ع.ر.ب.ی یا به سادگی، خلیج می‌نامند. سازمان آب‌‌نگاری بین‌المللی از نام «خلیج ایران» برای این خلیج استفاده می‌کند.

زمین‌شناسان معتقدند که در حدود پانصد هزار سال پیش، صورت نخستین خلیج فارس در کنار دشت‌های جنوبی ایران تشکیل شد و به مرور زمان، بر اثر تغییر و تحول در ساختار درونی و بیرونی زمین، شکل ثابت کنونی خود را یافت. خلیج فارس در آغاز، بسیار پهناور بوده است به ‌طوری ‌که تا اواخر دوره سوم زمین‌شناسی، بیشتر جلگه‌های برازجان، بهبهان و خوزستان ایران تا کوه‌های زاگرس، زیر آب بوده‌اند.
 
جزایر زیادی در خلیج فارس وجود دارند که برخی از آنها از اهمیت کم و برخی از اهمیت بالایی برخوردارند. اکثر جزایر مهم خلیج فارس متعلق به ایران است. جزایر مهم خلیج فارس عبارت‌اند از: قشم، بحرین، کیش، جزیره‌ی خارک، ابوموسی، تنب بزرگ، تنب کوچک و جزیره لاوان.
 
همچنین خلیج فارس از نظر منابع طبیعی از غنی‌ترین پهنه‌های آبی جهان است. نفت، گاز، مروارید، فسفات، گوگرد، مرجان، انواع ماهی‌ها و میگو از جمله ثروت‌های خلیج فارس است.

علیرضا حسن‌زاده، رییس پژوهشکده مردم‌شناسی با اعلام این خبر گفت: این کتاب دربردارنده پژوهش‌هایی است که در سال 1384 با همکاری اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری منطقه آزاد قشم انجام شده است.

وی افزود: کتاب مطالعه مردم‌شناسی خلیج فارس در بردارنده مطالعاتی در زمینه، گیاهان بومی در فرهنگ مردم، جنگل حرا، ساختار خویشاوندی، فرهنگ آب و ... است.

رییس پژوهشکده مردم‌شناسی اظهار کرد: پژوهشکده مردم‌شناسی که پیش‌تر تحقیقی با نام قوم باستان‌شناسی خلیج فارس را انجام داده، در تلاش است تا مطالعات خود را در زمینه مردم‌شناسی جزایر خلیج فارس در سال 1396 ادامه دهد.