به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، سیدسکندر حسینی که از میهمانان بخش ویژه افغانستان یازدهمین جشنواره بین‎المللی شعر فجر است، اظهار کرد: در این چند سال، اقدامات جشنواره شعر فجر خیلی خوب و موثر بوده و در سال‌های گذشته چند نشست مشترک در افغانستان و تاجیکستان برگزار شده است که به تقویت زبان فارسی بسیار کمک کرد.

وی با اظهار امیدواری در تحقق جغرافیای فرهنگی زبان فارسی افزود: امیدوارم این همدلی و ارتباط‌ها بین جامعه ادبی فارسی‌زبانان بیشتر شود و ادبیات فارسی به شکوفایی برسد.

این شاعر افغانستانی همچنین درباره حضور افغانستان در این دوره از جشنواره شعر فجر به‌عنوان بخش ویژه خاطرنشان کرد: بدون شک این موضوع یک حرکت خیلی خوب برای تقویت ارتباط میان شاعران و نویسندگان دو کشور فارسی‌زبان ایجاد کرده و گام موثری در ایجاد همدلی حتی خارج از محدوده ادبیات بین دو کشور خواهد بود.

وی افزود: چیزی که ما را به هم گره می‌زند و ارتباطات را بیشتر می‌کند، اشتراکات فرهنگی، شعر و ادبیات است. بخش ویژه افغانستان در این دوره از جشنواره، زمینه‌ساز همدلی و همگرایی بیشتر است.

حسینی درباره تحولات جریان‌های شعری در افغانستان عنوان کرد: ادبیات افغانستان از گذشته فراز و فرودهایی داشته و با توجه به تحولات اجتماعی و سیاسی که اتفاق افتاده، ادبیات این کشور نیز از مشکلات سیاسی و بحران‌های داخلی متاثر بوده که باعث شده جریان ادبی در افغانستان تضعیف شود و جریان شاخص ادبی نداشته باشیم.

این شاعر افغانستانی خاطرنشان کرد: شاعرانی بودند که در افغانستان آثار قابل توجهی داشتند؛ به طوری که از دهه 40 به بعد جریانات ادبی افغانستان روند رو به تکاملی را در پیش می‌گیرند و در عرصه شعر و ادبیات رشد می‌کنند و از دهه 80 به بعد هم در داخل افغانستان جریان‌های جدید ادبی شکل می‌گیرند.

حسینی بیان کرد: شاعران افغانستان در جشنواره‌ها، کنگره‌ها و مسابقات بین‎المللی شرکت می‌کنند و پرچم ادبیات افغانستان را بالا نگه می‌دارند.

وی ادامه داد: بخش شاعران مهاجر افغانستان در ایران، پررنگ و درخشان بوده و این جریان از سال‌های 60 شکل گرفته و تا دهه 70 با حضور محمدکاظم کاظمی و دیگر شاعران شاخص افغانستان به شکوفایی رسیده است. از این رو شعر مهاجرت در دهه‌های اخیر پیشرفت خوبی داشته است.

این شاعر افغانستانی درباره نوآوری در سبک شعری شاعران افغانستان گفت: اتفاقاتی که برای جریان‌های ادبی ایران افتاده در سبک‌های ادبی شعر مهاجرت تاثیر داشته است.

وی افزود: شعر امروز افغانستان که از دهه 80 شکل می‌گیرد، از نظر فرم و ساختار، نوآوری‌های خوبی دارد. ویژگی مهم دیگر اینکه روح شاعرانگی در اشعار شاعران این دهه وجود دارد و امروز، دوستان شاعر ایرانی این نکته را به ما می‌گویند که شعر افغانستان، درد دل شاعر افغانستان است. دلیل آن دردهای پی در پی جامعه افغانستان است و شاعر هم به عنوان فردی که در این جامعه زندگی می‌کند، این درد را به خوبی نمایان می‌کند.

حسینی تصریح کرد: شعر مهاجرت افغانستان به دلیل تعامل با جامعه ادبی ایران خواه ناخواه متاثر از ادبیات ایران بوده و جلسات مشترک جامعه ادبی مهاجران افغانستان و ایرانیان بر این تاثیر افزوده است.

وی عنوان کرد: ادبیات داخل افغانستان کمتر از فضای ایران متاثر است؛ البته در آنجا هم جریان‌های ادبی ایران را به صورت کامل و جدی دنبال می‌کنند و شناخت خوبی از ادبیات ایران دارند؛ در حالی که جامعه ادبی ایران کمتر با جامعه افغانستان تعامل داشته است. اگرچه حرکت‌های اخیر، رویداد نویدبخشی برای همدلی و ارتباط شاعران دو کشور است.

این شاعر افغانستانی بیان کرد: حضور شاعران افغانستان در محافل ایرانی خوب است، اما ارتباط جدی بین جامعه ادبی ایران و افغانستان، خیلی زیاد نیست. تعاملات همواره وجود داشته، ولی چون مشهد پایتخت نیست، شاعران افغانی ساکن در این شهر فقط توانستند با جامعه ادبی مشهد ارتباط داشته باشند و در تهران کمتر شاهد آن بوده‌ایم. البته در چند سال اخیر رفت و آمدها بیشتر شده است.

حسینی اظهار کرد: من دو سال است که در ایران زندگی می‌کنم و در جلسات و نشست‌های دوستان ایرانی شرکت دارم. آنها بیشتر شاعران مهاجر را می‌شناختند و کمتر شناختی از شاعران و نویسندگان داخل افغانستان داشتند.