به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از لیت‌هاب- برای اولین بار در طول 53 سال گذشته قرار است گروه ادبیات نیز در این برنامه قرار گیرد. در سخنرانی با عنوان «پدیده کاساندرا» نویسندگان شناخته‌شده‌ای چون «هرتا مولر»، «دیوید گراسمان»، و «وول سویینکا» نیز صدای خود را در این مباحثات در باب چالش‌های امنیتی بین‌المللی به گوش مردم برسانند.
بنا بر گزارش این کنفرانس در سال 2017 حضور نویسندگان در کنفرانس سال جاری سبب می‌شود این مراسم برای اولین بار از زمان جنگ جهانی دوم شگفت‌انگیز است. با وجود افزایش ضدلیبرالیسم و عدم قطعیت درباره دنیا مردم برای روشنگری به ادبیات رو می‌آورند.
اگر کتاب «1984» نوشته «جورج اورول» که درباره رژیمی دیکتاتوری است یا اینکه کتاب «قصه ندیمه» نوشته «مارگارت آتوود» که در آن زنان داستان از حقوق شهروندی خود محروم هستند از زمان انتصاب «دونالد ترامپ» به مقام ریاست‌‌جمهوری پرفروش می‌شوند اصلاً جای تعجب ندارد. جالب اینجاست که مجله «سان فرانسیسکو» گزارش داد که خیرین ناشناس نسخه‌های کتابخانه شخصی خود از این دو کتاب را نیز با نوشته «بخوانید و بجنگید» به کتابفروشی‌ها بخشیدند تا مردم بیشتری بتوانند به این دو اثر دسترسی داشته باشند.
نویسندگان اصولاً از کسانی هستند که قبل از یک اتفاقی به مردم هشدار می‌دهند. نقش آنان بررسی و انتقاد از جامعه از دیدگاهی فرازمانی است. همان طور که «دان دلیلو» گفته بود: «نویسنده کسی است که خارج از جامعه می‌ایستد و تحت تأثیر تعصبات شخصی قرار نمی‌گیرد.» هر سه نویسنده حاضر در این کنفرانس برای فعالیت‌های خود در عرصه سیاست، تاریخ، و اتفاقات جامعه شناخته‌شده هستند.
«وول سویینکا»، نمایشنامه‌نویس و شاعر اولین نویسنده آفریقایی است که برنده جایزه نوبل شده است و یکی از منتقدین سرسخت سیاست‌های دیکتاتوران نظامی و دیگر رژیم‌های دیکتاتوری بوده است. «هرتا مولر»، دیگر نویسنده برنده جایزه نوبل که زیر نظر حکومت دیکتاتوری «رومانی» زیسته است از مخالفان حکومت حمایت می‌کرد. بیشتر آثار وی روایت‌گر اقلیت حاضر در «رومانی» است و موضوعاتی چون خشونت، ترس، و تأثیر زندگی سیاسی بر زندگی شخصی را پوشش می‌دهد. «دیوید گراسمان» نیز منتقد سیاست‌های کشور خود در مقبل فلسطینی‌ها است و در سال 2008 در رمان خود «تا پایان سرزمین» درباره اختلافات اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها سخن می‌گوید.
بی‌شک این نویسندگان برای سخن گفتن در باب مسائل روز از دریچه امنیتی مهارت دارند. اما آیا این سخنرانی‌ها تأثیرگزار هستند؟ حتی اگر نویسندگان بتوانند اتفاقات آینده را پیش‌بینی کنند آیا قدرت ایجاد تفاوت را دارند؟ باید بدانیم که تأثیر نویسندگان در شکل‌دهی جامعه بسیار کاهش یافته است. همانطور که «دان دلیلو» می‌نویسد: «همیشه فکر می‌کردم داستان‌نویسان توان تغییر فرهنگ دنیا را دارند. این بمب‌سازان و تفنگداران هستند که کنترل دنیا را به دست گرفته‌اند و به خودآگاه بشر حمله می‌کنند.»
جنبش دعوت از نویسندگان به این کنفرانس پیشرفت خوبی به حساب می‌آید. البته نویسندگان قرار است در سخنرانی‌های عمومی و نه در اتاق‌های بسته حضور پیدا کنند و همه خوب می‌دانیم که تصمیمات مهم پشت درهای بسته اتخاذ می‌شود. اما می‌توان امیدوار بود که این سخنرانی‌ها انقلابی جدید به راه بیندازد و قدرت نویسندگان را برای تأثیرگزاری در دنیا افزایش دهد.
پنجشنبه ۵ اسفند ۱۳۹۵ - ۰۹:۴۳
نظر شما