پرویز بیگی حبیب‌آبادی از شاعران و ترانه‌سرایان حوزه دفاع مقدس درباره پیشنهاد خود به مخاطبان برای مطالعه در روزهای تعطیل پایان هفته به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: حوزه کاری من «شعر» است و همه زندگی من نیز شعر است. نمی‌توانم مطالعه کتاب ویژه‌ای را پیشنهاد دهم اما معتقدم که اگر نسل ما بتواند با متون گذشته ارتباط بهتری بگیرد و متون فعلی را هم مطالعه کند، مفید خواهد بود.
وی ادامه داد: فاصله‌ای که میان متون گذشته و حاضر ما اتفاق افتاده است، خطرناک است. من سال هشتم مدرسه را که سپری می‌کردم، «کلیله و دمنه» و «تاریخ بیهقی» را می‌خواندیم. وقتی زندگینامه استاد مشفق کاشانی را می‌نوشتم، وی به من گفت در سال سوم دبستان «صائب» می‌خواند. اکنون دیگر خواندن «صائب» و «کلیله و دمنه» و «تاریخ بیهقی» در متون دانشگاهی است!
شاعر «یاران چه غریبانه» اضافه کرد: این نشان دهنده این است که گسست عجیب و دره وحشتناکی میان نسل فعلی و گذشته ما پدید آمده است. متون گذشته بسیار ارزشمند است و کل زبان فارسی بر پایه‌های آن متون استوار است. توصیه من این است که مخاطبان و دوست‌داران کتاب هم از حال غفلت نکنند و هم از متون گذشته. وظیفه ماست که این پیشنهاد را داشته باشیم.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا متن‌هایی ظهور کرده‌اند که نویسندگان‌شان آن‌ها را «شعر» می‌نامند اما حتی در «سپید» بودن قالب این متون هم می‌توان تردید داشت؟ توضیح داد: بیشتر این آسیب ناشی از فضای مجازی است. متاسفانه فضای مجازی می‌تواند به اشخاص این فرصت را بدهد که با آن سر دنیا هم ارتباط بگیرد اما اگر در چنین فضایی نویسنده‌ای مورد تحسین قرار گرفت، نباید خوشحال شود و اگر هم از او نقد تندی شد، نباید ناراحت شود. فضای مجازی آسیب بسیاری برای ادبیات ما دارد. چون سخن‌ها فارغ از استدلال منتشر می‌شوند. شاعری که بخواهد راه صحیح را برود، باید ابتدا متون کهن را بخواند و بعد به مطالعه متون 100 سال گذشته روی آورد و سپس متون حال را بخواند.
بیگی حبیب‌آبادی در نهایت، در پیشنهاد خود برای مطالعه پایان هفته گفت: اگر واقعا کسی فرصت ندارد بتواند بخش‌هایی از شاهنامه یا بخش‌هایی از مثنوی معنوی را مطالعه کند، دیگر آن شاکله لازم را برای خود به وجود آورده و استخوان‌بندی ادبی او شکل گرفته است.
پنجشنبه ۴ شهریور ۱۳۹۵ - ۰۹:۰۰
نظر شما