مریم جعفری آذرمانی، برگزیده هفتمین دوره جایزه ادبی پروین به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: این دومین باری است که یکی از کتاب‌هایم برگزیده جایزه پروین می‌شود؛ در سال 87 نیز کتاب دیگرم با عنوان «پیانو» برگزیده این جایزه شده بود. به‌نظرم قرار نیست با انتخاب در یک جایزه معجزه‌ای برای شاعر رخ دهد، اما برگزیده شدن در یک جشنواره در روحیه شاعر بی‌تاثیر نیست.

این شاعر با اشاره به شخصیت شاعریِ پروین اعتصامی اظهار کرد:‌ همانطور که می‌دانیم پروین شاعری است که فراتر از جنسیت مردانه یا زنانه می‌اندیشد. پروین فقط از موضع زن شعر نگفته و موضع او انسانی است. در واقع همین که بعضی بیت‌های پروین اعتصامی حالت ضرب‌المثل پیدا کرده، بیانگر آن است که او از زبانِ منِ انسانی و اجتماعی سخن گفته و محدود به جنس و نوع خاصی نشده است.

شاعر مجموعه شعرهای «پیانو» و «دایره» در توضیح تاثیر تکنولوژی بر شعر و شاعری گفت:‌ شاعران جوان‌تر باید قدر فضاهای مجازی را بدانند و تنها به ظاهرِ امور توجه نکنند؛ مثلاً از طریق همین شبکه‌های اجتماعی به راحتی می‌توانند با شاعر مورد علاقه‌شان در ارتباط باشند و از کسانی که تجربه شعری بیشتری دارند، استفاده علمی و فکری کنند، در حالی‌که تا همین 10 سال پیش این‌طور نبود.

وی افزود:‌ تا دو دهه پیش، فضای شعر طوری بود که به غزل کم‌لطفی می‌کردند، یعنی با این‌که شاعران غزل‌سرا در جلسات مختلف ادبی غزل‌های نوگرایانه می‌خواندند، اما مجلات ادبی، غزل چاپ نمی‌کردند و همین باعث شده که در مقطعی از شعر معاصر، تاریخ غزل بیشتر شفاهی باشد تا مکتوب. اما امکانات و فضاهای جدید که از وبلاگ‌نویسی اوایل دهه 80 شروع شد، تا همین شبکه‌های اجتماعی جدید، باعث شد غزل نمودِ بیشتری نسبت به قالب‌های نو پیدا کند و دوباره به برترین قالب شعری تبدیل شود. در واقع شبکه‌های اجتماعی جدید، مثل بعضی از متصدیان امور ادبی در دهه‌های قبل نیستند که به دلیل دیدگاه، قالب و حتی گاهی قیافه و اخلاق و مسائلی مثل رفاقت یا عدم رفاقت، عده‌ای را حذف کند، بلکه همین شبکه‌های اجتماعی، با وجود تمام آسیب‌ها و مشکلاتی که اقتضای هر فضای جدیدی است، این فرصت را به همه داده تا مخاطبان خودشان را داشته باشند.

جعفری آذرمانی با اشاره به وضعیت شاعران در شرایط فعلی عنوان کرد: متاسفانه شرایط فرهنگی به شکلی است که کسی شاعر را نمی‌فهمد و عموماً فکر می‌کنند که شاعر از روی تفنن شعر می‌گوید، در حالی‌که شاعرانی هستند که تمام زندگی‌شان شعر است و همه زمان و فکرشان را شعر و شاعری پر کرده است.

درباره شاعر...
مریم جعفری آذرمانی در سال 1356 در تهران متولد شد. وی بعد از گرفتن دیپلم ریاضی فیزیک، در رشته کارشناسی حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی تهران مشغول به تحصیل شد، اما بعد از سه سال تحصیل، این رشته را رها کرد و بعد از آن در رشته مترجمی زبان فرانسه ادامه تحصیل داد و با مدرک کارشناسی فارغ‌التحصیل شد. این شاعر همچنین فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه الزهرا و دانشجوی دوره دکتری است. جعفری آذرمانی از سال ۱۳۷۵ به‌طور جدی سرودن شعر را در قالب غزل آغاز کرد و تاکنون 12 کتاب منتشر کرده‌ که «سمفونیِ روایتِ قفل‌شده»، «پیانو»، «هفت»، «زخمه»، «۶۸ ثانیه به اجرای این اپرا مانده است»، «قانون»، «صدای ارّه می‌آید»، «تریبون»، «مذاکرات»، «دایره» و «ضربان» نام این مجموعه‌هاست.
جعفری آذرمانی کتاب «معنای دیگر» که یک اثر پژوهشی درباره معنی‌شناسی شعر منزوی است را نیز وارد وارد نشر کرده است.

بیشتر شعرهای وی دارای مضامین اجتماعی - سیاسی است. او در اواخر سال 1393 از پایان‌نامه خود با عنوان «بررسی معانی ثانویه صد غزل از حسین منزوی براساس نظریه تحلیل گفتمان گرایس» دفاع کرد. از این شاعر ترجمه‌هایی از شعر معاصر فرانسه و مقاله‌های متعددی درباره شعر امروز ایران به‌ویژه غزل در سایت‌های مختلف و نشریاتی مثل روزنامه ایران، تهران امروز، کارگزاران، اعتماد ملی، مثلت، مهرنامه و ماهنامه گزارش منتشر شده است.