حمیدرضا افسری، مشاور فرهنگی بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار یزدی درباره وضعیت دکتر منوچهر ستوده، ایران‌شناس و جغرافیدان به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: وی از نارسایی قلبی و عفونت ریوی رنج می‌برد و در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان طالقانی چالوس بستری شده است. متاسفانه به علت شرایط جسمی امکان انتقال این ایران‌شناس به تهران مُیسر نیست.

وی افزود: روز سوم فروردين 1395 آيت‌الله دكتر مصطفی محقق داماد، رئيس شورای توليت موقوفات دكتر محمود افشار يزدي از وی عيادت كرد و با مشورت با پزشك مخصوص وی مصلحت ديدند كه در يكی از بيمارستان‌های نزديك بستری شوند. لذا با تماس با دكتر رضا ملك‌زاده، معاون وزارت بهداشت اتاق مخصوصی در بيمارستان چالوس در نظر گرفته شد و تحت مراقبت شديد به بيمارستان منتقل و زير نظر دكتر عنايتی بستری شد.

درباره دکتر منوچهر ستوده

منوچهر ستوده 28 تیرماه 1292 خورشیدی از پدر و مادری مازندرانی در تهران دیده به جهان گشود. پدر و مادر وی همراه صدیق‌الدوله که در دربار مظفرالدین‌شاه بود، به تهران کوچ کرد. پدرش بعدها مدیر مدرسه ابتدایی آمریکایی‌ها شد و وی دوره ابتدایی را در همان مدرسه و دوره متوسطه را در کالج آمریکایی (که بعدها به دبیرستان البرز تغییر نام یافت) گذراند. دانشنامه ادبیات فارسی را در مقطع لیسانس در سال 1317 در دانشسرای عالی (دارالمعلمین) دریافت کرد. در سال 1320 به استخدام وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه درآمد و برای تدریس به لاهیجان آمد و در سال 1321 به بندرانزلی منتقل شد.

دکتر ستوده در لاهیجان و انزلی شاگردانی بسیار پرورش داد که بعضا خود از فضلا و اندیشمندانی کنونی هستند. وی در سال 1321 وارد دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی شد. به تقاضای شادروان دکتر محمدعلی مجتهدی، رئیس دبیرستان البرز به آن دبیرستان رفت. در سال 1329 از رساله دکتری خود با عنوان «قلاع اسماعیلیه در رشته کوه‌های البرز» دفاع کرد و دکتر ادبیات شد.

وی در سال 1325 به تقاضای استاد محمد مشکوة به دانشگاه تهران منتقل و در کتابخانه مرکزی دانشگاه مشغول شد و در سال 1335 به تقاضای استاد بدیع‌‌الزمان فروزانفر به دانشکده الهیات رفت و رشته «جغرافیای تاریخی» را دایر و مدت 15 سال آن درس را تدریس کرد و نیز دو واحد جدید به نام‌های «تاریخ خطوط اسلامی» و «کتیبه‌های اسلامی در باستان‌شناسی» را پایه‌گذاری کرد. بعدا به تقاضای دکتر سیدحسین نصر به دانشکده ادبیات رفت و عضو گروه تاریخ آن دانشکده شد و در سال 1357 بازنشسته اداری شد اما تحقیقات و تألیفات او همچنان ادامه دارد.