میثم بهاران به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: بعد از تلاش‌های کوچکی که در کودکی در زمینه شعر داشتم، از سال دوم دانشگاه به صورت کاملاً اتفاقی شروع به نوشتن کردم و این‌قدر این علاقه و اشتیاق زیاد بود که تصمیم گرفتم با جدیت بیشتری ادبیات را دنبال کنم. در ابتدا غزل می‌نوشتم اما دیدم که به زبان محاوره علاقه‌ بیشتری دارم به همین دلیل سراغ ترانه رفتم. اتفاقات به سادگی می‌افتند و شعر هم برای من خیلی ساده اتفاق افتاد.

شاعر کتاب «خُب» در توضیح شروع کارش اظهار کرد: نخستین ترانه‌ای که نوشتم، به مشکلات یک دست‌فروش اشاره می‌کرد. بعد از آن با جست‌وجو در اینترنت با جلسه خانه‌ ترانه آشنا شدم. برای بار اول با اینکه با فضای جلسه آشنایی نداشتم، در فرهنگسرای ارسباران حضور پیدا کردم، شعرم مورد تأیید قرار گرفت و پس از شنیده شدن با استقبال خوبی مواجه شد و باعث شد برای ادامه دادن مصمم شوم.

بهاران با اشاره به چاپ کتابش گفت:‌ همیشه این ذهنیت در من وجود داشت که برای انتشار کتاب زود است و تصمیم داشتم کتاب زمانی منتشر شود که اسمم شناخته شده‌تر باشد تا بابت چاپ و مطالعه شدن کتاب دغدغه‌ کمتری داشته باشم. این شناخت یا باید با اجرای ترانه‌ها انجام می‌شد یا باید در جلسات و فضای مجازی خودم را معرفی می‌کردم. با توجه به شرایط و فضای حاکم بر موسیقی پاپ، عملاً حالت اول امکان‌پذیر نبود.

وی افزود: خوشبختانه با تلاش و حضور در جلسات شعر و استفاده از فضای مجازی توانستم آثارم را ارائه کنم و بعد از مدتی به این نتیجه رسیدم که به اندازه یک کتاب، شعر قابل دفاع دارم و این دلیل انتشار کتابم بود.

کتاب باید از خودش دفاع کند

این ترانه‌سرای جوان با اشاره به واکنش اهل ادب و مخاطبان به انتشار کتابش اظهار کرد: بدون شک انتقاداتی به کتاب وارد می‌شود اما من اعتقاد دارم کتاب باید از خودش دفاع کند. برخی بر این باورند که وقتی شاعر پخته شد باید برای انتشار کتاب اقدام کند، شاید این بحث درست باشد اما من ترجیح می‌دهم که مراحل ارائه اثر روند طبیعی خودش را طی کند و مخاطبانم از ابتدا در جریان کارهایم باشند چراکه طبیعتاً بازخوردها و نقدها و نظرات نقش به‌سزایی در پیشرفت و پخته شدنم خواهد داشت.

 وی ادامه داد: وقتی انسان اثری خلق می‌کند، دوست دارد آن را ارائه دهد. این روزها موسیقی پاپ کمتر به سمت شاعرانگی می‌رود و مخاطبان جلسات شعر هم محدود هستند. به همین دلیل تصمیم گرفتم که مجموعه‌ای از اشعارم را منتشر کنم.

شعر محاوره و ترانه با هم فرق می‌کنند
 
بهاران با اشاره به تفاوت شعر محاوره و ترانه گفت:‌ امروز تفاوت شعر محاوره و ترانه بیشتر از همیشه مشخص شده، اما با این حال در سطح جامعه هنوز تفاوتی بین این دو قائل نیستند. ترانه وابسته به موسیقی و اجراست و به اصطلاح ترانگی دارد، اما شعر محاوره شعری است که صرفاً از زبان محاوره استفاده می‌کند و می‌تواند در قالب‌های مختلفی مانند چهارپاره، غزل، مثنوی و دیگر قالب‌ها باشد و الزامی برای اجرایی بودنش وجود ندارد.

وی افزود: «خُب» یک مجموعه شعر محاوره است که در آن بیشترین تمرکز روی شاعرانگی آثار است. برخی شعرهای مجموعه، قابلیت ترانه شدن را دارند و برخی هم شاید نداشته باشند. فضای غالب کتاب منتشر شده عاشقانه است. این عشق گاهی به یک رابطه می‌پردازد و گاهی مخاطب عشق، اجتماع، خانواده، زندگی و دیگر موضوعات است.

شاعر مجموعه شعرهای محاوره «خُب» در توضیح مخاطبان این کتاب اظهار کرد: در این کتاب سعی کردم با خلق فضاهای متفاوت طیف بیشتری از مخاطبان شعر را راضی نگه دارم. در مجموع به نظرم مخاطبان جوان و نوجوان ارتباط بیشتری با خب برقرار می‌کنند.

وی ادامه داد: امیدوارم جریان موسیقی تغییر کند و به سمتی برود که به شعرهایی که شاعرانگی بیشتری دارند بپردازد. تصویرهای موجود در ترانه‌هایی که امروز اجرا می‌شوند بسیار تکراری شده و وقت آن است که موسیقی ما پوست بیندازد و به شاعران و ترانه‌سرایان جوان اعتماد کند.

این ترانه‌سرای جوان اظهار کرد: مخاطب عام و خاص شعر درباره این کتاب نظر خواهند داد و نظر این افراد برای من بسیار مهم است چراکه همیشه سعی کرده‌ام مخاطب عام و خاص را در کنار هم داشته باشم و این کار خیلی سختی است. به نظرم مهم‌ترین دلیل ارائه کتاب در وادی شعر و ادب این است که مؤلف یک دوره از زندگی‌اش را جمع‌بندی کند و بعد از شنیدن نظرات سراغ رفع کاستی‌ها و ارتقاء نقاط قوت برود.
 
میثم بهاران در بهمن‌ماه ۱۳۷۰ در مشهد متولد شد. وی کارشناس مهندسی مکانیک و دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی ماشین‌های ریلی دانشگاه علم صنعت ایران است. او برگزیده‌ چند جشنواره مختلف شعری مانند جشنواره سراسری شعر نیاوران، جشنواره سراسری شعر دانشجویی بهارنارنج و جشنواره سراسری داستان کوتاه دانشجویی پستو است. مجموعه شعرهای محاوره میثم بهاران با عنوان «خُب» در فروردین ماه سال ۹۵ از سوی انتشارات فصل پنجم منتشر شد.