دوشنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۴ - ۰۸:۳۰
پورحیدری: ادبیات حوزه ایمنی و خطر در کشور ما کمرنگ است/ آموزش زندگی در گهواره زمین

غلامرضا پور‌حیدری،‌ رئیس انجمن علمی مدیریت بحران ایران، در روز ملی کاهش اثرات بلایای طبیعی با اشاره به لزوم توجه به آموزش بزرگسالان پیش از آموزش به گروه‌های سنی کودک و نوجوان گفت: به‌‌طور کلی ادبیات ضیعفی در موضوعات مربوط به خطر و ایمنی داریم.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) امروز دوشنبه 20 مهرماه در تقویم به‌عنوان روز ملی کاهش اثرات بلایای طبیعی نامگذاری شده است. به همین مناسبت با دکتر غلامرضا پور‌حیدری،‌ رئیس انجمن علمی مدیریت بحران ایران، در این روز و آغاز هفته ملی کاهش اثرات بلایای طبیعی گفت‌وگو کرده‌ایم. 

وی درباره لزوم توجه به مقوله پیشگیری از بلایای طبیعی در کتاب‌های درسی و گروه‌های سنی کودک و نوجوان اظهار کرد: به‌‌طور کلی ادبیات ضعیفی در موضوعات مربوط به خطر و ایمنی داریم. مهم‌ترین دلیل این بی‌توجهی نیز به دیدگاه مدیران و اداره‌کنندگان مربوط می‌شود.
 
ناآگاهی متولیان نسبت به آسیب‌های بلایای طبیعی
پورحیدری با تأکید بر اهمیت درک مدیران بالادستی نسبت به مقوله بلایای طبیعی افزود: نیرو‌های متولی که خودشان نسبت به اهمیت بلایای طبیعی درک درستی ندارند، مسئولیت تفهیم خطرات و آسیب‌های بلایای انسانی و طبیعی به گروه‌های سنی کودک و نوجوان را برعهده دارند؛ بنابراین در کتاب‌ها نیز نشانه‌ای از آموزش و پیشگیری از انواع آسیب‌های بلایا وجود نخواهد داشت.   
 
وی با اشاره به تجربیات تلخ مردم به دلیل بی‌توجهی به مقوله آموزش و پیشگیری از بلایای انسانی گفت: وقتی مدرسه‌ای در کشور به دلیل وجود نقص در بخاری دچار آتش‌سوزی شده و چندین خانواده گرفتار می‌شوند، نشان از نا‌آگاهی از کوچک‌ترین نکات ایمنی است؛ باید فرهنگ ایمنی در جامعه تقویت شود.
 
این عضو هیأت علمی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم‌پزشکی بقیه‌الله ادامه داد: هر‌چند آغاز آموزش مباحث ایمنی از گروه سنی پایین اهمیت فراوان دارد، اما آموزش‌دهندگان ابتدا باید دانش کافی را نسبت به موضوعات این حوزه کسب کنند، تا توانایی انتقال را به دست آورند.
 
اعتقاد به قضا و قدر در مواجهه با بلایای طبیعی
وی به‌عنوان نمونه درباره آموزش پیشگیری از بلایای طبیعی در کتاب‌‌های مدارس کشور ژاپن اظهار کرد: ژاپن به‌عنوان کشوری حادثه‌خیز برای آموزش مقابله با آسیب‌‌های بلایای طبیعی از مهد‌های کودک برنامه‌ریزی دارد. متولیان امر آموزش و ترویج علم ژاپن در کتاب‌های خود تأکید می‌کنند که زمین گهواره‌ای در حال حرکت است، حالا چگونه باید در این زمین زندگی کرد؟ چگونه باید زندگی کرد تا نشاط و سلامتی انسان حفظ شود و با چنین وضعیتی به اصطلاح کنار بیاییم؟
 
پورحیدری در ادامه با انتقاد از وضعیت نامطلوب ایمنی ساختمان‌ها در کشور افزود: اگر هنگام چای خوردن یک شهروند ژاپنی زمین‌لرزه‌ای رخ دهد، این ژاپنی فقط دستش روی فنجان قرار می‌دهد و نگران تخریب یا جان خود نیست. این در حالی است که لوازم زندگی ایرانیان اعم از تابلو و کتابخانه در بدترین مکان جانمایی شده است.
 
یکی از نویسندگان کتاب «درسنامه مدیریت جامع بحران» درباره گستره اعتقاد به قضا و قدر الهی در مواجهه با بلایای طبیعی گفت: وقتی در مواقع وقوع زلزله از آمادگی و پیشگیری از آسیب صحبت می‌کنیم، به معنای ایستادگی در برابر اراده خداوند نیست. زلزله تدبیر خداوند است، چراکه بر اثر زلزله کوه‌زایی می‌شود یا ثروت‌های معدنی در دسترس انسان قرار می‌گیرد. زلزله در بیابان برای انسان شاید حداقل خسارت را به دنبال داشته باشد و این در حالی است که نحوه ساخت‌وساز غلط در شهر‌ها موجب تولید خطر برای شهرو‌ندان می‌شود. البته در برخی از کتاب‌‌های غربی نیز به موضوع قضا و قدر اشاره شده است.              ‌    

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها