چهارشنبه ۱۲ فروردین ۱۳۹۴ - ۱۵:۴۱
ایلام؛ استان چهار فصل ایران/از کوهستان‌های برف‌پوش تا نخل‌های سر برافراشته

قرار گرفتن کوه‌ها و دشت‌ها در مجاورت یکدیگر و نیز وجود مراتع وسیع در استان «ایلام»، آن را به استان چهار فصل ایران شهره کرده است، تنها در فاصله چند کیلومتر، می‌‌توان به راحتی چهار فصل مختلف را در آن مشاهده کرد.

خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- استان سرسبز و کوهستانی ايلام در دل کوه‌‌های سر به فلک‌کشيده زاگرس جای گرفته و دارای جاذبه‌های فراوانی برای جذب گردشگران است. اين استان دارای تنوع جالب توجهی است، تا حدی‌که می‌‌توان به راحتی چهار فصل را در آن مشاهده کرد، فاصله کوهستان‌های برف‌پوش تا نخل‌های سر برافراشته تنها چند کيلومتر است.

غار طبیعی مژاره، غار طبیعی خفاش، چشمه‌های آب گرم دهلران، مناظر طبیعی سراب آبدانان، تنگ بهرام چوبینه، آبشار ماربره و دره ییلاقی کلم بدره در دره شهر، طبیعت شیروان چرداول، تفرجگاه‌های جنگلی کنارسر مهران و شکارگاه شرازول ایوان و طبیعت کنار آن، از جلوه‌ها و مناطق طبیعی استان ایلام هستند که نمونه‌های آن را کمتر می‌توان در غرب کشور جست‌وجو کرد.



کتاب «ایلام» پنجمین شماره «مجموعه کتاب‌های گردشگری استان‌های کشور» است که به معرفی جاذبه‌های گردشگری فرهنگی، تاریخی و طبیعی این استان و شهرستان‌هایش پرداخته شده است.

همزیستی سه قوم کرد، لر و عرب در کشور خداوند

درباره وجه تسمیه این استان در این کتاب چنین آمده است: «نام ایلام از واژه یونانی اَیلام مشتق شده که خود این واژه نیز از کلمه عبری اِلام وام گرفته شده است. عیلامی‌ها سرزمین خود را هلتمتی/هتمتی به معنی کشور خداوند می‌نامیدند. اکدی‌ها بدان نام عِلَمتو دادند و سومریان این سرزمین را با واژه‌نگار NIM به معنای مرتفع و بلند نامگذاری نمودند. این منطقه از زمان مهاجرت آریایی‌ها محل سکونت بومیان فلات ایران و در زمان ساسانیان، جزو سرزمین پهله یا پهلو بوده است. اعراب آن را جبال می‌نامیدند و از قرن چهارم تا اواسط قرن ششم هجری قمری نیز جزو عراق عجم بود. در این استانِ چهار فصل، سه قوم کرد، لر  و عرب در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.»


 
جاذبه‌های فرهنگی استان ایلام

در این کتاب می‌خوانیم: «قرارگرفتن کوه‌ها و دشت‌ها در مجاورت یکدیگر و نیز وجود مراتع برای ییلاق و قشلاق، از زمان‌های دور زمینه‌ای مناسب برای زندگی عشایر، با آداب و رسوم خاص خود، در ایلام فراهم آمده است. یکی از مراسم این عشایر، بِرینَه نام دارد که در آن با قیچی مخصوصی به نام چِیَه رِگ به پشم‌زنی می‌پردازند. در شب اول بهار کردی (20 بهمن) مراسم شِله مِلِه (که ریشه در فرهنگ استان دارد) را تکرار می‌کنند؛ سپس صاحبخانه مقداری گندم، میوه و خرما به آنها می‌دهد. مراسم چَمَر از مراسم رایج در سوگواری‌های این منطقه است که هنگام فوت شخصی سرشناس یا بزرگ یک ایل در محلی به اسم چَمَرگاه اجرا می‌شود. مراسم ازدواج و آیین‌های مربوط به آن نیز در میان مردم ایلام همچنان مطابق سنت‌های محلی انجام می‌شود. در این مراسم رقص معروف ایلامی‌ها به نام چوبی نیز به صورت انفرادی و دسته‌جمعی دیده می‌شود.»

لوازم پذیرایی مهمانان ایلامی

«غذاهای محلی مانند نان ساجی، نان پیگ، نان فتیر، آش ترخینه، آش رشته، ماسوا، پِرشِکَه، شیرینی برساق و سیرینی دان، از لوازم پذیرایی از مهمانان ایلام محسوب می‌شوند. هنر دست زنان و مردان ایلامی در قالب‌های مختلفی چون قالی و فرش، گلیم، بافت سیاه‌چادر، نمدمالی، چیت‌بافی (چیف‌بافی)، احرامی‌بافی و گیوه‌دوزی به نمایش گذاشته می‌شود.» (صفحه 8)
 
چاپ نخست کتاب «ایلام» تالیف مژگان سبزیان در 12 صفحه، شمارگان دو هزار نسخه و بهای 10 هزار تومان از سوی انتشارات کامل برای علاقه‌مندان به چاپ رسیده است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها